Deel 69: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Week: 14 december – 25 februari

Thema: Hartelijk; Hectisch en Herstart


Ruim acht weken na thuiskomst is het tijd voor het allerlaatste verslag. Nog even terugblikken op de laatste dagen in het Kingdom en de eerste weken na thuiskomst. Hoe verliepen vertrek en reïntegratie?

De laatste dagen van het verblijf zijn enerzijds hartelijk en anderzijds hectisch. Afscheid nemen van collega’s in Riyadh en zorgen dat de laatste visum-hordes worden genomen.

Er is afscheid van de collega’s in Riyadh tijdens een lunchbijeenkomst en wederom zijn er cadeaus. Een prachtige traditionele Arabische jas (Bisht); een echt “mannencadeau” in de vorm van een dolk; een “damescadeau” in de vorm van een flinke fles parfum geeft aan dat er ook aan Carla is gedacht en een IPad. Inmiddels heb ik zoveel cadeaus dat de ruimte in mijn koffers niet meer toereikend is. Gelukkig zijn de HR-collega’s Debbie en Erik enkele dagen op bezoek. Zij zijn bereid om alvast wat spullen mee te nemen.

Onbewust; echt waar; vraag ik Debbie of zij het “mooie-kistje-met-dolk” wilt meenemen. “Tuurlijk Sjraar, da’s geen probleem”. Een dag na aankomst in Nederland belt Debbie. “Dat was nog even spannend met jouw dolk!” “Enne?” De douane in Riyadh en op Schiphol was zeer alert en twee keer was er een verzoek om uitleg te geven over haar bedoelingen met de dolk. Een, in onze ogen, volstrekt ongevaarlijk object van glas en bevestigd op een zwaar glazen voetstuk. Debbie slaagde erin om de dames en heren van de beveiliging te overtuigen van haar goede bedoelingen en inmiddels staat de dolk op mijn bureau. Sorry Deb en nogmaals dank.

Het kost behoorlijk wat administratief regelwerk om het Kingdom binnen te komen; maar ook bij het verlaten van het land moet je de nodige procedures doorlopen. Na de gebruikelijke “push and pull”; wat extra vriendelijkheid; geduld en humor krijg ik tijdig mijn uitreisvisum.
De laatste stap van het uitcheckproces is echter een ultieme stress-test. Ruimschoots voor het einde van de maand moet er een afrekening komen en derhalve is ook hier enige druk op ketel noodzakelijk. Daarbij komt dat het uiterst lastig is om nog over je bankrekening te beschikken als je het Kingdom definitief hebt verlaten en dus wil ik schoon schip maken voor vertrek. Die afrekening komt er op mijn laatste werkdag; enkele minuten voor het sluiten van de bank. Wat een opluchting. Just in Time! In mijn herinnering was de vreugde over mijn allereerste salaris niet zo groot.

Na een afsluitend etentje met Ed; vriend van het eerste uur; en een spontaan door mijn taxichauffeur aangeboden “sight seeing” over compound “Arizona”, kan de terugreis definitief worden aanvaard. Tijdens de rit naar het vliegveld geniet ik van het feit dat de klus is geklaard en de terugkeer naar de family in Holland aanstaande is. Een onvergetelijke periode van twee jaar is ten einde en het hoofdstuk “Sjrakeinarabië” wordt gesloten!

Op het vliegveld worden alle formaliteiten buitengewoon vlot afgewikkeld en met Rolf Collet; een nieuwe SABIC-expat uit Sittard; reis ik terug. We delen onze wederzijdse ervaringen van de afgelopen weken en concluderen dat er zowel voor de nieuwkomer als de vertrekker; de nodige parallellen zijn. Rolf, veel succes en veel plezier de komende jaren met je gezin in Riyadh!

Carla; Rik en Eef zorgen voor een warm, emotioneel welkom op “Flughafen Düsseldorf” en bij thuiskomst hangen de “Welkom Thuis” slingers in de tuin. Leuke verrassingen. Een nog grotere verrassing wacht in de huiskamer. Na te zijn verwelkomd door een hevig kwispelende Quincy; ontwaar ik eerst buurvrouw Annie; dan vriendin Marijke en vervolgens zie ik dat de hele kamer volstaat met familie; vrienden en collega’s. Koffie en taart staan klaar. Een prima geheim gehouden onthaal en een ideale start van het reïntegratieproces. Weer een speech en weer kadootjes; van boeken over jagers en prooien tot en met Hollandse erwtensoep. Allemaal hartelijk dank.

De eerste dagen zijn erg druk en de vragen “Hoe was het?” en “Wat mis je?” liggen op ieders lippen. Het antwoord op de eerste vraag vergt enige uitweiding, maar op de tweede is het kort en bondig: “Het weer”. Dat weegt echter niet op tegen de vertrouwde omgeving. Al geldt het laatste niet voor de “Inspecteur van Belastingen”. Na twee jaar afwezigheid moet je laten weten dat je weer een ingezetene bent en dat gaat allemaal niet van een leien dakje. Gelukkig heb ik de laatste jaren wat ervaring opgedaan met papiermolens en vraag me soms af of er op dit punt nu wel zoveel verschil is met het Kingdom Saudi Arabia. Een leerzame ervaring omdat je een heel klein beetje voelt wat iemand meemaakt die als vreemdeling Nederland binnenkomt.

Verder geniet ik gedurende twee weekjes vakantie vooral van “het-thuis-zijn-en-thuis-blijven” en pak de verwaarloosde fiets-hobby weer op. Fietsen en het contact met de fietsvrienden heb ik de afgelopen jaren echt gemist. Om de conditie-achterstand niet verder te laten oplopen, moet ik vroeg in het jaar aan de bak. Dus besluit ik dat de maand januari dit jaar geen onderdeel is van de winterstop en maak op 16 januari; vroeger dan ooit; het eerste ritje op een nieuwe mountainbike. Het weer werkt redelijk mee en na een maandje staan er ruim 300 kilometer op de teller. De combinatie met enige fitnesstraining maakt dat het “op-het-vlakke” niet tegenvalt. Een bemoedigend begin.

Ook binnen SABIC probeer ik het ritme te hervinden. Twee jaartjes afwezigheid met de nodige veranderingen in de organisatie; wat minder uren werken en een nieuwe rol vragen aanpassing. Misschien wel meer dan ik had gedacht. De parallel met het fietsen dringt zich op. Laat ik ervan uitgaan dat ook hier enige training vereist is om weer in het juiste ritme te komen.