Deel 35: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Week: 2 - 7 december

Thema van de week: Vormcrisis tijdens spelletjesweekend

Op de valreep toch nog even een korte aflevering over de voorbereiding op de “Presidents meeting”. en de “HR-gathering day”, van gisteren.

De nieuwe HR EVP, Fahad Al-Shaebi, kondigt enige weken geleden, bij zijn kennismaking, aan dat hij graag met de hele “HR-family” in Riyadh een dag in de woestijn wil doorbrengen. Hij houdt woord en spoedig volgt de uitnodiging om op zaterdag 7 december naar het “SABIC Desert Camp” te komen; ook echtgenotes en kinderen zijn van harte welkom. Een kilometer of dertig buiten Riyadh, midden in de woestijn, heeft SABIC een groot complex met enkele semipermanente tenten; wat wordt gebruikt voor vergaderingen; afdelingsbijeenkomsten; ontvangst van gasten e.d.
“Teambuidling” is het thema; de dresscode is “sportive” en vol verwachting melden 6 expats zich rond tienen aan de “heren-tent”. De dames hebben een aparte tent en een aparte ingang. De hele dag zien we géén dame; en al zitten ze op zo’n 100 meter afstand in een aparte tent; horen doen we ze bij tijd en wijle wel. Ongunstige windrichting? Daar zijn ook de meisjes en de jongens tot een jaar of 7. Vanaf deze leeftijd zijn ze ingedeeld bij de “grote mannen”. “That is how it works” aldus een van mijn collega’s. Wat hij er echt van vindt, blijft onduidelijk.

De organisatie van de dag verloopt wat losser dan gewend, maar als het om de hospitality gaat worden we weer eens verwend met Arabic koffie; thee en allerlei zoete hapjes. Het is een prachtige dag; graadje of 25 (sorry); nauwelijks wind (nogmaals sorry); in een ruige, natuurlijke omgeving en met een grote opkomst.

Als de koffierondjes voorbij zijn gaat de “spelletjesdag” van start en meteen sta ik perplex, want we starten met “Touwtrekken”(!) Kan het nog Hollandser? Aangezien het mij een fotogenieke sport lijkt, besluit ik het spektakel vanaf de zijlijn te aanschouwen en onttrek me dus even aan het “team builden”. Dat wordt zonder verdere opmerking gedoogd.
Opvallend hoe snel er competitie wordt gecreëerd. Zet twee partijen ieder aan een kant van het touw en het besef dat hier, tijdelijk, enig prestige valt te behalen is direct aanwezig. Natuurlijk is er meteen het gefoetel met de vlag; te snel van start gaan; de gebruikelijke krachttermen en de onmetelijke vreugde bij winst. De dames moeten de heren dus ook hebben gehoord!

Het volgende spelletje is wat minder fotogeniek en dus doe ik mee met “Lummelen”. De voetballers onder ons kennen het wel; maar op een ondergrond van zand en stenen valt het allemaal niet mee en halverwege lig ik eruit. Tijd om even bij te komen; te genieten van de omgeving en wat foto’s te maken.

Saudi’s zijn in mijn ogen niet zo’n teamworkers en bij het volgende spelletje blijkt ook dat er nog veel ruimte is voor verbetering. Terwijl een groot aantal aanwezigen buiten van het zonnetje geniet, is er in een van de tenten wat lawaai en blijkt dat een deel van de aanwezigen al met het volgende spel is gestart. De “laatkomers” hebben pech; op naar weer een nieuwe game. Soms sta je perplex van het spelletje en soms van het proces. Maar vooruit, het is surprise-tijd dus niet te kritisch wezen.
December lijkt overigens ook in het Kingdom een spelletjesmaand te worden, want donderdagavond in de compound-bar was het al biljarten en darten; dus “Ring werpen” is mijn laatste café-spelletje voor dit weekend en ook dat wordt geen succes. Bij al die kroegsporten holt de vorm achteruit. Joep, het wordt tijd om daar iets aan te doen!

Onze laatste activiteit van de dag heeft een sterk cultureel gerelateerde achtergrond. Als men in de woestijn rond het kampvuur zit, worden er verhalen verteld omdat er verder weinig vermaak is. De variant hierop luidt: “een moeilijk woord verzinnen en drie keer uitspreken” (denk bijvoorbeeld aan de “hottentottententententoonstelling”). Voor Saudi’s lastig; dus non-Saudi’s verslikken zich helemaal en in alle opzichten leidt dat tot hilariteit.

Tenslotte worden de medewerkers met een 5 – 10 – 15 en 20 jarig dienstverband bedankt voor hun loyaliteit met een oorkonde (geen cadeau en geen money!) en mogen ze op de foto met de EVP, waarna de dag met een diner wordt afgesloten. Veel sterker is het team er niet van geworden, maar het is zeker leuk om met collega’s een dag op deze wijze door te brengen.

Zoals de laatste keer aangekondigd is er eind deze week weer een bespreking met alle Affiliate Presidents; EVP Manufacturing en enkele afgevaardigden van Corporate HR. De agenda wordt gedomineerd door HR-punten en mijn bijdrage is om terug te blikken op de “Mid Year TRP Review”; wat is ons opgevallen; wat zijn de lessen en welke acties zullen we nemen en implementeren c.q. aanbieden.

Natuurlijk probeer je de heren een beetje gunstig te stemmen en derhalve open ik de presentatie met enkele Arabische woordjes en zinnetjes. Kijken of dat helpt. Mijn leraar Mohammed stelde voor om er een video van te maken; dus leek de les van afgelopen week meer op een filmset dan een klaslokaal, maar je kunt nu wel via deze site bekijken hoe de inleiding eruit ziet.

Het blijft een ontzettend moeilijke taal en wekelijks denk ik terug aan de middelbare schooltijd als we weer eens “idioom”-huiswerk hadden en woordjes moesten “stampen”. Dat laatste doe ik nu weer enkele keren per week; maar niet meer dan 10 minuten. Da’s genoeg, want het onthouden gaat toch niet meer zo makkelijk. Ook vormcrisis?
Soms zijn er nog wat ezelsbruggetjes zoals: Raf (jazeker; dat zal hij niet bevroedt hebben!) = Schap; Malaga = Lepel; Canaba = Zitbank (door ouderen onder ons ook wel eens “canapé” genoemd); Jeddah (!) = Oma.

Ik “beperk” me overigens tot spreken; want schrijven is zelfs voor Arabieren lastig, omdat er vaak sprake is van een fonetische schrijfwijze en die wordt niet eenduidig beleefd. Daarnaast is de schrijfwijze van een letter afhankelijk van de plaats in het woord. Het maakt verschil of een letter in het begin; midden of eind staat.

Dit zijn de laatste woorden van 2013 op deze blog en ik ga genieten van al die verhalen; foto’s en reacties in boekvorm, want dat ligt, dankzij “waarbenje.nu” al thuis. Mede dankzij al jullie reacties, was het elke week weer een genoegen om een verhaaltje te maken. Het wordt een krachttoer om dit in 2014 vol te houden, maar ik ga het in elk geval proberen.

Voor iedereen fijne feestdagen en een gezond 2014 (hopelijk met veel blogverhaaltjes)