Deel 47: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia
Door: Sjraar van Heijster
Blijf op de hoogte en volg Sjraar
03 Mei 2014 | Saudi Arabië, Riyad
Week: 21 april – 3 mei
Thema van de week: (Geen) Feestdagen; Oranjegevoel en "A Brave Lady”
Rond Pasen en Koningsdag vragen diverse mensen mij of deze feestdagen in het Kingdom ook worden gevierd of dat er iets van merkbaar is. Helaas helemaal niets en dus geen vrije dagen! Koning Abdullah is bij de bevolking zeer populair en de koninklijke familie is heel omvangrijk, maar er is geen “Koningsdag” en het enige wat ik met Pasen heb gemerkt is een uitnodiging voor de kinderen van de compound om paaseieren te zoeken.
Ook andere christelijk religieuze feestdagen zoals Pinksteren; Hemelvaartsdag en Kerstmis, worden hier niet gevierd. De reden is simpel. De Islam (= vertaald: “Onderwerping aan God / Allah”) is de enige godsdienst welke wordt beleden in Saudi Arabia en dus zijn deze vieringen niet aan de orde. In landen als Egypte; Libanon en Syrië, waar Christenen leven, worden deze feestdagen wel gevierd. In Saudi Arabia, dat bekend staat om zijn strenge leer in de Islam, worden alleen aan de religie gerelateerde feesten openlijk gevierd; zoals “Eid al-Fitr”; het eind van de Ramadan; en “Eid al-Adha”. Dit laatste vindt zeventig dagen na afloop van de Ramadan plaats en wordt vooral gezien als een gelegenheid om op bedevaart te gaan naar Mekka. Bij deze feesten is er wel sprake van vrijaf en heeft de hele bevolking twee keer een week verlof. Overige religieuze Islamitische feestdagen worden zeer sober gevierd en lijken meer op “herdenkingen”. Enkele voorbeelden.
De belangrijkste feestdag is “Lailat al-Qadr” (= vertaald: “Waardevolle Nacht”); de 27e nacht van de Ramadan waarin voor de eerste maal een soera (=hoofdstuk) van de Koran zou zijn geopenbaard. Het verhaal gaat dat Mohammed de opdracht krijgt om dit te lezen, terwijl hij analfabeet zou zijn. Moslims gaan die nacht in gebed en vooral in de heilige stad Mekka wordt “Lailat al-Qadr” intensief beleefd. Niet zelden zijn er meer dan 1 miljoen moslims bij elkaar om te gedenken en te bidden.
“Mawlid an-Nabi”, 12 Rabi'-ul-Awwal, de derde maand van het islamitische jaar, is de dag waarop de geboorte van de profeet Mohammed wordt herdacht. In de moskeeën wordt er extra aandacht aan besteed; in de huiselijke kring worden gedichten voorgedragen en verhalen verteld over Mohammed. In Saudi Arabia is het geen officiële feestdag, terwijl dat in veel andere islamitische landen wel zo is.
Zoals gezegd “Saudia”, zoals de inwoners hun land noemen, is zeer streng in de leer. Zo wordt bijvoorbeeld Nieuwjaar niet gevierd; wat overigens ook geldt voor het Arabisch Nieuwjaar. In omringende landen is dit weer wel een feestdag en zo ontdek je steeds meer dat de Arabische wereld een grotere diversiteit vertoont dan vaak veronderstelt.
Een uitzondering op “niet-vieren” is, sedert een jaar of vijf, de “National Day” op 23 september, waar de eenwording van “Saudia” wordt herdacht. (zie aflevering 28)
In het algemeen geldt dus dat men erg sober is met vieringen, zowel op nationaal nivo, maar ook in de eigen omgeving zijn de Saudi’s geen feestbeesten. Op kantoor wordt bij een geboorte wel getrakteerd, maar ik heb er bijvoorbeeld geen weet van wanneer collega’s jarig zijn en in de afgelopen 16 maanden heb ik niet meegemaakt dat er werd stil gestaan bij de verjaardag van een collega. Kennelijk worden deze wel in toenemende mate in de familiesfeer gevierd en ook aan het behalen van diploma’s bij een studie wordt steeds meer aandacht geschonken. Er is dus toch wat beweging, maar een huldiging bij een 25- of 40-jarig dienstjubileum kent men (nog) niet. Overigens komen Saudi’s zelden aan een werkzaam leven van 40 jaar, laat staan 40 jaar bij één baas.
Ook even stil staan bij een afscheid omdat iemand met pensioen gaat; ontslag neemt of verkast naar een andere afdeling, behoort niet echt tot de cultuur. Een typisch voorbeeldje. Onlangs kwam ik bij het verlaten van de lift op kantoor mijn buurman tegen met een grote doos onder de arm. Er ontstond een korte dialoog:
“What’s going on, Khaled?”
“I am going to Houston!”
“To Houston? For a business trip?”
“No, I got a two year assignment”
“When will you leave?”
“Now!”
“Now? That’s a surprise. Good luck; hope to see you once more”
“Salaam and take care”
“Salaam”
Ik sta een beetje perplex. Een dik jaar mijn buurman en op een achternamiddag verlaat Khaled het kantoor en vertrekt naar Houston. Een afscheid van en door collega’s is voor mij, laat ik het genuanceerd uitdrukken, in elk geval niet zichtbaar.
“I am going to Houston”; een beetje synoniem voor: “met de noorderzon vertrekken”, maar wellicht is dat allemaal een beetje te veel “western thinking”.
Dit soort ervaringen brengen me vaak weer in verwarring en maken de cultuur complex. Als je bedenkt dat men erg veel waarde hecht aan goede onderlinge relaties, waarom dan niet even stil staan bij deze momenten? Kennelijk moet er een bepaalde drempel worden overschreden voordat de relatie echt belangrijk wordt. Anderzijds heeft het ook te maken met het feit dat men iemand niet op een voetstuk wil zetten of de indruk wekken dat men de ene persoon boven de andere stelt. De ontwikkeling binnen SABIC om juist explicieter stil te staan bij de kwaliteit van prestaties, is dan ook voor veel Saudi’s een mega verandering.
Feesten, of een feest vieren, zit dus niet in het DNA van de Saudi’s. Dan maar, samen met collega Paul Phillips, op de Hollandse toer en naar de “Koningsparty” welke op 1 mei plaats vindt op de Nederlandse Ambassade. Niet goedkoop, want een kaartje kost 300 SAR (= ongeveer € 60), maar dan heb je ook een avondje entertainment. Het begint al bij de binnenkomst met een “Oranjebitter”; geen lievelingsdrankje, maar het oranjegevoel is al zo sterk dat ik het drink. Daarnaast worden we direct getrakteerd op de Hollandse bitterbal; de rookworst en natuurlijk de maatjes. Bij dat laatste laat ik mijn oranjegevoel niet spreken, maar het wordt weer aangewakkerd als de voorzitter de avond officieel opent met een korte geschiedenisles over de herkomst van “Oranje”.
Vervolgens heeft ambassadeur Laurens Westerhof, nog een kleine verrassing. De groepswedstrijden van het Nederlands elftal op het WK in Brazilië zullen te zien zijn op een groot scherm op het ambassade-terrein. Dat levert meteen applaus op, maar hij tempert het enthousiasme door aan te geven dat het alléén de “groepswedstrijden” betreft. Een realistische vooruitziende blik of een verkeerd signaal? Zijn antwoord is dat van een ambassadeur: “Financiële redenen”. Wie weet wat er nog in Riyadh gaat gebeuren als we de voorrondes overleven, maar voor de zekerheid heb ik de vakantie zodanig gepland dat ik dan in Holland ben.
Voordat het buffet van start gaat wordt er nog een appèl gedaan op onze nationale trots en zingt de Hollandse kolonie het “Wilhelmus”. Ik kan me niet herinneren dit ooit buiten een voetbalstadion te hebben gezongen; dus dat is, zover van huis, toch even een kippenvel-momentje.
Het buffet is uitstekend evenals de ingevlogen band, ook al wordt er geen Hollands nummer gespeeld, maar dat is gezien het voorafgaande ook niet meer nodig.
Tenslotte nog een voorbeeld van een “Dappere-Amerikaanse-Dame”. Onlangs vroeg mijn Arabische leraar Mohammed mij of ik, Shannon, een van zijn studentes, de compound wil laten zien. Zij is als verpleegkundige verbonden aan een privé-ziekenhuis in Philadelphia, dat is gespecialiseerd in de behandeling van kankerpatiënten. Sedert vier weken werkt en woont ze in een ziekenhuis in Riyadh. Shannon wil nu meer aan de weet komen over de cultuur om Saudische patiënten en hun familie, welke naar de US komen voor een behandeling, beter te kunnen bijstaan.
Natuurlijk is het geen probleem om Shannon te ontvangen en haar mijn woonomgeving te tonen. Er ontstaat een interessant gesprek waarin ze vertelt dat haar echtgenoot ongeveer 1,5 jaar geleden plotseling is overleden en vervolgens heeft ze zich afgevraagd hoe ze haar leven verder wil inrichten. Haar besluit om naar Saudia te komen heeft ze genomen zonder een oriënterend bezoek en met nauwelijks enige voorkennis. Nu is ze hier in haar uppie; zonder Amerikaanse collega’s in het ziekenhuis en wil minimaal een jaar blijven. That’s really brave Shannon. Good luck!
Feitjes-van-de-week
• Het waren de weken van de bezoeken van Product Stewardship. Eerst was “Global Director” Greg Porta op bezoek en vervolgens deed Harrie Camps er nog een schepje bovenop. Greg and Harrie; thanks very much for your visits.
• Komend weekend ga ik informatie over Bahrein verzamelen en dat lezen jullie dan over 14 dagen. Ins’Allah
• Tot slot het weerpraatje. Afgelopen week was het twee dagen slecht weer. Regen; wind en veel stof. Nog steeds is ‘t wat stoffig en, speciaal voor Jacqueline, het wil maar geen 40 graden worden.
o Vandaag / zaterdag: 36 graden; voelt als 30
o 0% kans op regen (dat werd tijd!)
o Matig Oosten windje
o Vannacht daalt het kwik naar 24 graden
o Temperatuur van het zwembad: 25 graden
Thema van de week: (Geen) Feestdagen; Oranjegevoel en "A Brave Lady”
Rond Pasen en Koningsdag vragen diverse mensen mij of deze feestdagen in het Kingdom ook worden gevierd of dat er iets van merkbaar is. Helaas helemaal niets en dus geen vrije dagen! Koning Abdullah is bij de bevolking zeer populair en de koninklijke familie is heel omvangrijk, maar er is geen “Koningsdag” en het enige wat ik met Pasen heb gemerkt is een uitnodiging voor de kinderen van de compound om paaseieren te zoeken.
Ook andere christelijk religieuze feestdagen zoals Pinksteren; Hemelvaartsdag en Kerstmis, worden hier niet gevierd. De reden is simpel. De Islam (= vertaald: “Onderwerping aan God / Allah”) is de enige godsdienst welke wordt beleden in Saudi Arabia en dus zijn deze vieringen niet aan de orde. In landen als Egypte; Libanon en Syrië, waar Christenen leven, worden deze feestdagen wel gevierd. In Saudi Arabia, dat bekend staat om zijn strenge leer in de Islam, worden alleen aan de religie gerelateerde feesten openlijk gevierd; zoals “Eid al-Fitr”; het eind van de Ramadan; en “Eid al-Adha”. Dit laatste vindt zeventig dagen na afloop van de Ramadan plaats en wordt vooral gezien als een gelegenheid om op bedevaart te gaan naar Mekka. Bij deze feesten is er wel sprake van vrijaf en heeft de hele bevolking twee keer een week verlof. Overige religieuze Islamitische feestdagen worden zeer sober gevierd en lijken meer op “herdenkingen”. Enkele voorbeelden.
De belangrijkste feestdag is “Lailat al-Qadr” (= vertaald: “Waardevolle Nacht”); de 27e nacht van de Ramadan waarin voor de eerste maal een soera (=hoofdstuk) van de Koran zou zijn geopenbaard. Het verhaal gaat dat Mohammed de opdracht krijgt om dit te lezen, terwijl hij analfabeet zou zijn. Moslims gaan die nacht in gebed en vooral in de heilige stad Mekka wordt “Lailat al-Qadr” intensief beleefd. Niet zelden zijn er meer dan 1 miljoen moslims bij elkaar om te gedenken en te bidden.
“Mawlid an-Nabi”, 12 Rabi'-ul-Awwal, de derde maand van het islamitische jaar, is de dag waarop de geboorte van de profeet Mohammed wordt herdacht. In de moskeeën wordt er extra aandacht aan besteed; in de huiselijke kring worden gedichten voorgedragen en verhalen verteld over Mohammed. In Saudi Arabia is het geen officiële feestdag, terwijl dat in veel andere islamitische landen wel zo is.
Zoals gezegd “Saudia”, zoals de inwoners hun land noemen, is zeer streng in de leer. Zo wordt bijvoorbeeld Nieuwjaar niet gevierd; wat overigens ook geldt voor het Arabisch Nieuwjaar. In omringende landen is dit weer wel een feestdag en zo ontdek je steeds meer dat de Arabische wereld een grotere diversiteit vertoont dan vaak veronderstelt.
Een uitzondering op “niet-vieren” is, sedert een jaar of vijf, de “National Day” op 23 september, waar de eenwording van “Saudia” wordt herdacht. (zie aflevering 28)
In het algemeen geldt dus dat men erg sober is met vieringen, zowel op nationaal nivo, maar ook in de eigen omgeving zijn de Saudi’s geen feestbeesten. Op kantoor wordt bij een geboorte wel getrakteerd, maar ik heb er bijvoorbeeld geen weet van wanneer collega’s jarig zijn en in de afgelopen 16 maanden heb ik niet meegemaakt dat er werd stil gestaan bij de verjaardag van een collega. Kennelijk worden deze wel in toenemende mate in de familiesfeer gevierd en ook aan het behalen van diploma’s bij een studie wordt steeds meer aandacht geschonken. Er is dus toch wat beweging, maar een huldiging bij een 25- of 40-jarig dienstjubileum kent men (nog) niet. Overigens komen Saudi’s zelden aan een werkzaam leven van 40 jaar, laat staan 40 jaar bij één baas.
Ook even stil staan bij een afscheid omdat iemand met pensioen gaat; ontslag neemt of verkast naar een andere afdeling, behoort niet echt tot de cultuur. Een typisch voorbeeldje. Onlangs kwam ik bij het verlaten van de lift op kantoor mijn buurman tegen met een grote doos onder de arm. Er ontstond een korte dialoog:
“What’s going on, Khaled?”
“I am going to Houston!”
“To Houston? For a business trip?”
“No, I got a two year assignment”
“When will you leave?”
“Now!”
“Now? That’s a surprise. Good luck; hope to see you once more”
“Salaam and take care”
“Salaam”
Ik sta een beetje perplex. Een dik jaar mijn buurman en op een achternamiddag verlaat Khaled het kantoor en vertrekt naar Houston. Een afscheid van en door collega’s is voor mij, laat ik het genuanceerd uitdrukken, in elk geval niet zichtbaar.
“I am going to Houston”; een beetje synoniem voor: “met de noorderzon vertrekken”, maar wellicht is dat allemaal een beetje te veel “western thinking”.
Dit soort ervaringen brengen me vaak weer in verwarring en maken de cultuur complex. Als je bedenkt dat men erg veel waarde hecht aan goede onderlinge relaties, waarom dan niet even stil staan bij deze momenten? Kennelijk moet er een bepaalde drempel worden overschreden voordat de relatie echt belangrijk wordt. Anderzijds heeft het ook te maken met het feit dat men iemand niet op een voetstuk wil zetten of de indruk wekken dat men de ene persoon boven de andere stelt. De ontwikkeling binnen SABIC om juist explicieter stil te staan bij de kwaliteit van prestaties, is dan ook voor veel Saudi’s een mega verandering.
Feesten, of een feest vieren, zit dus niet in het DNA van de Saudi’s. Dan maar, samen met collega Paul Phillips, op de Hollandse toer en naar de “Koningsparty” welke op 1 mei plaats vindt op de Nederlandse Ambassade. Niet goedkoop, want een kaartje kost 300 SAR (= ongeveer € 60), maar dan heb je ook een avondje entertainment. Het begint al bij de binnenkomst met een “Oranjebitter”; geen lievelingsdrankje, maar het oranjegevoel is al zo sterk dat ik het drink. Daarnaast worden we direct getrakteerd op de Hollandse bitterbal; de rookworst en natuurlijk de maatjes. Bij dat laatste laat ik mijn oranjegevoel niet spreken, maar het wordt weer aangewakkerd als de voorzitter de avond officieel opent met een korte geschiedenisles over de herkomst van “Oranje”.
Vervolgens heeft ambassadeur Laurens Westerhof, nog een kleine verrassing. De groepswedstrijden van het Nederlands elftal op het WK in Brazilië zullen te zien zijn op een groot scherm op het ambassade-terrein. Dat levert meteen applaus op, maar hij tempert het enthousiasme door aan te geven dat het alléén de “groepswedstrijden” betreft. Een realistische vooruitziende blik of een verkeerd signaal? Zijn antwoord is dat van een ambassadeur: “Financiële redenen”. Wie weet wat er nog in Riyadh gaat gebeuren als we de voorrondes overleven, maar voor de zekerheid heb ik de vakantie zodanig gepland dat ik dan in Holland ben.
Voordat het buffet van start gaat wordt er nog een appèl gedaan op onze nationale trots en zingt de Hollandse kolonie het “Wilhelmus”. Ik kan me niet herinneren dit ooit buiten een voetbalstadion te hebben gezongen; dus dat is, zover van huis, toch even een kippenvel-momentje.
Het buffet is uitstekend evenals de ingevlogen band, ook al wordt er geen Hollands nummer gespeeld, maar dat is gezien het voorafgaande ook niet meer nodig.
Tenslotte nog een voorbeeld van een “Dappere-Amerikaanse-Dame”. Onlangs vroeg mijn Arabische leraar Mohammed mij of ik, Shannon, een van zijn studentes, de compound wil laten zien. Zij is als verpleegkundige verbonden aan een privé-ziekenhuis in Philadelphia, dat is gespecialiseerd in de behandeling van kankerpatiënten. Sedert vier weken werkt en woont ze in een ziekenhuis in Riyadh. Shannon wil nu meer aan de weet komen over de cultuur om Saudische patiënten en hun familie, welke naar de US komen voor een behandeling, beter te kunnen bijstaan.
Natuurlijk is het geen probleem om Shannon te ontvangen en haar mijn woonomgeving te tonen. Er ontstaat een interessant gesprek waarin ze vertelt dat haar echtgenoot ongeveer 1,5 jaar geleden plotseling is overleden en vervolgens heeft ze zich afgevraagd hoe ze haar leven verder wil inrichten. Haar besluit om naar Saudia te komen heeft ze genomen zonder een oriënterend bezoek en met nauwelijks enige voorkennis. Nu is ze hier in haar uppie; zonder Amerikaanse collega’s in het ziekenhuis en wil minimaal een jaar blijven. That’s really brave Shannon. Good luck!
Feitjes-van-de-week
• Het waren de weken van de bezoeken van Product Stewardship. Eerst was “Global Director” Greg Porta op bezoek en vervolgens deed Harrie Camps er nog een schepje bovenop. Greg and Harrie; thanks very much for your visits.
• Komend weekend ga ik informatie over Bahrein verzamelen en dat lezen jullie dan over 14 dagen. Ins’Allah
• Tot slot het weerpraatje. Afgelopen week was het twee dagen slecht weer. Regen; wind en veel stof. Nog steeds is ‘t wat stoffig en, speciaal voor Jacqueline, het wil maar geen 40 graden worden.
o Vandaag / zaterdag: 36 graden; voelt als 30
o 0% kans op regen (dat werd tijd!)
o Matig Oosten windje
o Vannacht daalt het kwik naar 24 graden
o Temperatuur van het zwembad: 25 graden
-
03 Mei 2014 - 23:01
Wilma:
Dag Sjraar,
Dank voor je verhaal, dat er nog zulke verassingen zijn na bijna anderhalf jaar. Wat een eenzaam gebeuren om je kantoor te verlaten zonder enig afscheid. Maar ja, dat is waarschijnlijk gezien door onze Nederlandse bril. Als in KSA zo weinig openlijk feest gevierd wordt dan zullen zij wel erg staan te kijken van onze "oranje" uitingen bij het voetbal en olympische spelen. Ik hoop dat Shannon een goed jaar heeft in KSA. Ik wist niet dat het mogelijk was om als vrouw alleen naar KSA te gaan. Lijkt me niet simpel want buiten je werk en de Compound kun je niet veel lijkt me, of vergis me ik hierin?
Donderdagavond heb ik met een van je collega's uit Jubail gedineerd. Hij komt waarschijnlijk over voor een assignment, alleen zijn vrouw en vader zijn op dit moment op de hoogte. Ik heb nu twee weken vakantie, een weekje niks en een weekje vrienden bezoeken in Nederland. Ben alweer benieuwd naar je bevindingen in Bahrein.
Groet,
Wilma -
04 Mei 2014 - 11:03
Jacqueline:
Hoi Sjraar,
interessante blog deze week, ook zonder weekendjes-weg. Je hebt gelijk, die Shannon is inderdaad een moedig mens. "Zomaar" een jaar afreizen naar een land waar je weinig van af weet, dan hoop je op mensen die bereid zijn je hier een beetje doorheen te loodsen. En dat is aan jou wel besteed.
Leuk dat je de groepswedstrijden van Oranje kunt zien, ik weet hoeveel waarde je eraan hecht. Wij zitten de 1e groepswedstrijd Spanje-Nederland... jawel in Spanje. We gaan dan denk ik toch maar een Hollands cafeetje opzoeken. Het gevoel dat we wel over die Spanjaarden heenlopen is er niet, dan kun je maar beter tussen landgenoten zitten.
Over die 40 graden grens zul je niet inzitten, de huidige temperatuur is hoog genoeg denk ik, zwemwatertemperatuur is prima, dus laot gaon!
Spannend weekje deze week hier want ons 3e kleinkind gaat geboren worden. Weer zo'n klein wondertje erbij.
Veel voorpret met Bahrein.
Groetjes,
Maurice&Jacqueline
-
05 Mei 2014 - 07:35
Jet En Joep:
Hi Sjaar
Net vandaag op 5 mei een korte reactie op alle niet gevierde feestdagen in jouw "wereld".
Het heeft zeker iets met cultuur te maken maar ook met het laten leven van herinneringen. Goed als zo wel slecht.
Zoals vandaag vind ik het wel belangrijk dat we bij onze bevrijding stil staan maar goed om te lezen dat iedereen zijn eigen verleden anders meedraagt.
Hier is het vandaag goed weer en ga ik zweefvliegen en laat Joep in de bouw achter----- Dat is wel uitzondering maar de dagen dat je hier kunt vliegen zijn er echt ook niet zo veel
Vanaf dinsdag wordt het weer weer "nat", goed voor de boeren
In de bouw zitten nu de houten balken voor dak en overkapping erin en over ongeveer krap 10 dagen worden de daken anders gemaakt en kan er met het echt dak begonnen worden.
Ondertussen gaan we ook langzaam kijken voor de definitieve aansluitpunten voor de keuken plaatsing en ik ga terug over naar een echt gasfornuis!
Zover de bouw en de korte berichtjes uit Catsop!
Tot de volgende coln van onze correspondent in het buiten land.
Jet
-
05 Mei 2014 - 10:00
Michiel:
Hi Sjraar,
Afgelopen weekend weer bijgelezen op je blogs, er waren een paar berichten in de spam box van mijn google prive mail beland (misschien tip voor andere lezers als ze opeens berichten missen). Interessant inzicht over vieringen in KSA. Ik was zelf al eerder verwonderd door hoe beperkt men lijkt stil te staan bij een overlijden. Eind deze maand (25 mei) ben ik weer eens op HQ wellicht tot binnenkort!
Gr. Michiel -
05 Mei 2014 - 11:51
Wil Louwers:
Dag Sjraar,
Het komende weekend gaat weer een nieuwe Arabische cultuurschok opleveren, verwacht ik. Met veel bewondering lees ik je prachtige verhalen. Hele fijne dagen in Bahrein. En als je toevallig een uurtje op Sjeik Beach kunt doorbrengen, ontmoet je wellicht de koning persoonlijk.
Wil
-
26 Mei 2014 - 22:47
Ingrid:
Ben na je berispende opmerking toch even gaan graven naar de feestdagenblog. En inderdaad, deze had ik gemist. Ben blij dat ik nu precies weet hoe het zit aldaar. Maar dat het geen feestneuzen zijn was me al langer duidelijk. Mijn algemene ontwikkeling stijgt met de week...haha...
Shannon: diepe buiging wat een Girlpowerrrrr!
Greetz, Ingrid
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
