Deel 39: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia
Door: Sjraar van Heijster
Blijf op de hoogte en volg Sjraar
08 Februari 2014 | Saudi Arabië, Riyad
Deel 39: Werken voor SABIC in Riyadh / Saudi Arabia
Week: 26 januari – 8 februari
Thema van de week: Trips; Meetings en Memories
In de eerste maand van dit jaar heb ik heel wat airmiles verzameld. Inmiddels ben ik in een week of 5 drie keer op en neer geweest naar Jubail en een keer naar Yanbu voor besprekingen. Hoe verlopen zo’n reisjes en besprekingen eigenlijk?
Op het moment dat bekend wordt dat er een “meeting” elders in den lande is, regelt iedereen zijn eigen trip. Geen secretaris, laat staan een secretaresse, die dat voor je doet en daarmee ook geen coördinatie, als het gaat om “samen” reizen. In den beginne deed ik nog wel eens een poging om gezelschap te vinden, maar daar ben ik inmiddels mee gestopt omdat het erop lijkt dat Saudi’s het liefst op eigen houtje reizen. De een gaat met vlucht X; de ander met vlucht Y en soms ontmoet je per toeval een collega op het vliegveld. Weer een ander reist per auto. Carpoolen? Dat is niet aan Saudi’s besteed. Toch een beetje vreemd, als je bedenkt dat je het nuttige met het aangename kunt combineren. Er valt vaak heel wat te bespreken op zo’ n tripje en je hebt elkaars gezelschap, maar kennelijk is dat “Western Thinking”. Ook een eventueel verblijf in een hotel regelt ieder zelf. Het feit dat je een bepaald bedrag krijgt voor je reis, speelt daarbij een rol. Sommigen proberen wat aan de reis over te houden en anderen zien het als een aardige bijdrage voor een luxe verblijf en willen zelf best een beetje bijdragen in de kosten. Wat ik doe? Dat laat ik graag aan jullie fantasie over. Raden maar!
Als je naar Jubail reist, vlieg je op “King Fahad International Airport” in Dammam; van daaruit is het een uurtje met de auto. Overigens een groter en vooral veel moderner vliegveld dan in Riyadh. Een vlucht verdient de voorkeur boven een ritje van een uur of vijf met de auto door de woestijn en dus moet je weken van tevoren boeken, want anders is er geheid geen stoeltje meer te krijgen. Vluchten van Riyadh naar Dammam v.v. zitten altijd bomvol, vooral vanwege het groot aantal business trips naar de sterk geïndustrialiseerde “Eastern Province”.
Bij zo’n volle toestellen kost het boardingproces natuurlijk enige tijd en is het soms een gebeuren “an sich” omdat passagiers nog extra wensen hebben welke in het toestel kenbaar worden gemaakt. Er zijn dames die niet naast heren willen zitten of heren die willen dat hun dochter of echtgenote niet naast iemand van het andere geslacht zit. Bij tijd en wijle regisseert de echtgenoot en / of vader “wie-waar-mag-zitten”. Gezien het feit dat de vrouwen ook in het vliegtuig zijn gesluierd, kun je niet altijd zien of het de vader of de echtgenoot betreft.
De stewardessen, die overigens niet zijn gesluierd, hebben dan de weinig benijdenswaardige taak om andere passagiers te vragen om van stoel te ruilen en meestal gaat dat goed. Één keer ben ik door twee dames geweigerd! Dat was even vreemd, maar ik “troost” me met de gedachte dat het een cultureel verschijnsel is. Eerlijk gezegd was de schrik groter toen ik enkele maanden geleden met Rik en Eef in de metro van Dubai stapte en jongeren voor mij opstonden! Dat is een vriendelijke manier om te zeggen dat je toch tot een andere generatie gaat behoren. Yes guys I know: “Je word ouder Pappa!”
Hoe gaat zo’n “meeting”? Op sommige punten wat anders dan bij “ons”; maar dat zal geen verwondering wekken. Veel; langdurig en formeel vergaderen doen Saudi’s liever niet. Soms is het nodig, maar het zit zeker niet in hun genen en wellicht duren de besprekingen kort omdat men geen zitvlees heeft. Zeker als het wat langer duurt is het “een-voortdurend-in-en-uitlopen”. Opmerkingen worden daar niet over gemaakt, want kennelijk vindt een collega het nodig om, bijvoorbeeld, te gaan bidden. Al heb ik daar soms wel eens twijfels bij; anderzijds onderbreekt men ook de “gewone” werkzaamheden om tijd te maken voor het gebed. “Wij” maken ons druk om van alles wat er nog moet gebeuren en Moslims hebben het vermogen om de “boel-de-boel” te laten en zich te concentreren op “hogere” zaken. Het is “Western Thinking” om te concluderen dat het in- en uitlopen betekent dat men geen interesse heeft, want iedereen wil zijn zegje doen en de passie is vaak zo groot dat “luisteren” de uitdaging is.
Er is altijd een timekeeper; die kijkt permanent op het horloge en geeft als een soort “vierde man” geregeld aan hoeveel tijd we nog te gaan hebben. Het werkt in die zin dat men zich enigszins aan de tijd houdt; maar het tijdstip waarop de bijeenkomst moet eindigen is overigens (bijna) heilig. Zeker aan het eind van de werktijd, want om vier uur is het “family-time”, maar ook als je op andere tijdstippen iemand na afloop wilt spreken, moet je snel zijn want iedereen is direct verdwenen.
Dit in tegenstelling tot het gebeuren voorafgaande aan de vergadering; dan neemt men in de regel veel tijd om elkaar te begroeten. Een “meeting” in het begin van de ochtend start vaak met “Breakfast”. Dat betekent een half uurtje koffie en thee drinken; boterhammetje erbij en begroeten van collega’s. Dat gaat altijd allerhartelijkst en bij de beste Arabische vrienden gaan de wangen een keer of vier tegen elkaar, daarmee vergeleken zijn de Hollandse begroetingen uiterst koel en afstandelijk.
Het aantal besprekingen is overigens beperkt. Kijkend in mijn agenda staan er zelden meer dan 1 à 2 formele afspraken per dag gepland, welke overigens meestal niet langer dan een half uur duren. Daar staat tegenover dat er veel bilateraal wordt “gepolderd”, natuurlijk middels een wandelingetje door de gangen en met veel korte kantoorbezoekjes. Zorg dat je wat de mensen kent; stuur ze een mailtje en zoek ze vervolgens op. In het versturen van mails zijn ze sterk, maar schriftelijk antwoorden doet men vaak liever niet. Houdt de mail vooral kort, want een collega vertelde mij eens “Don't write too much. Saudi’s don't like to read”.
Even nog een ander, niet werk gerelateerd thema. Al vaker heb ik geschreven dat ik zeer verheugd ben over het grote aantal reacties op mijn blog-verhaaltjes en nieuwsgierig kijk ik dagelijks even in de mailbox om te zien of er iemand heeft gereageerd. Steeds weer even de vraag “Zou er een reactie zijn?” “Wie zou het nu zijn?” Meestal (75%) zijn het bekende dames, maar niet altijd.
Zo kreeg ik enige tijd geleden een vraag van een Nederlandse jongeman die was uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek met een Saoedisch bedrijf (niet SABIC!) en informeerde naar de “do’s en don’ts” in een sollicitatiegesprek met Saudi’s. Leuk, als mensen je met die vragen benaderen en een beetje op weg geholpen kunnen worden.
Afgelopen week is er een echte verrassing als er een mailtje in de box valt van het Tv-programma “Memories”, met de vraag of ik mogelijk een rol kan spelen in de zoektocht naar Mr. Badar Al-Mesabahi. Zie "Reacties" onder aflevering 38.
Een oude vriend uit Geleen wil hem graag nog eens ontmoeten. “Hij is in de jaren 80 bij DSM opgeleid; werkte destijds bij SABIC; woonde in Dammam en is nu ongeveer 58 jaar”. Ga je gang.
Dus eerst maar eens met Jan van der Werf gebeld. “In mijn tijd bij Stac”, manager bij de voormalige DSM dochter “Stamicarbon” en zeer nauw betrokken bij het opleiden van buitenlandse operators. Helaas herkent Jan de naam niet, maar hij geeft een telefoonnummer van een van zijn voormalige medewerkers en meteen voel ik me al een beetje lid van het “Memories-speurtochtteam”.
Alvorens weer naar Holland te bellen, toch eerst maar eens mailen met een HR-collega in Jubail; Mohammed Mutlaq. Ik vergeet nooit dat een jaar geleden, bij mijn eerste bezoek aan de affiliate “Petrokemya”, er plotseling een “Goede Morgen” door de gang klinkt. Het is Mohammed; in de jaren 80 bij DSM in Geleen opgeleid tot operator en met enige regelmaat gaat hij nog op bezoek bij vrienden in Spaubeek.
Zou hij …….? Ik mail hem en in tegenstelling tot wat ik hierboven heb geschreven over mailverkeer krijg ik binnen een uur een reactie. “Sure I know him!” “Great” Da’s ff kicken. Mohammed belooft me op zoek te gaan naar adres en telefoonnummer van Badar. “Memories” en ik wachten met spanning en hopelijk is er meer nieuws in de volgende aflevering.
Feitjes-voor-de-afgelopen-weken:
• Er waren veel collega’s uit Sittard om allerlei redenen te gast in Riyadh. Pierre Weerts; Wouter Vermijs; Wim Dufourné; Burkhard Quellenberg; Reynold Lee en Marco van der Sanden. Allemaal hartelijk dank voor jullie bezoek.
• Afgelopen week op bezoek geweest bij alle affiliates in Jubail en Yanbu. Je word vorstelijk onthaald; tafels worden sjiek gedekt voor de lunch en na al het eten “van-de-grond” heerlijk om weer even op een “gewone” stoel te zitten. (zie foto’s)
• Met 15 graden blijft het koud in Riyadh
-
09 Februari 2014 - 00:33
Wilma:
Hoi Sjraar,
Dat ziet er luxe uit zo'n lunch. Grappig toch die cultuurverschillen in vergaderen en reizen maar het lijkt me niet makkelijk om je steeds weer te moeten aanpassen. Dat ze niet van lange mails houden had ik al begrepen. De antwoorden die ze geven zijn meestal ook uiterst kort. Ik ga er gemakshalve altijd maar vanuit dat het niet onbeleefd bedoeld is. Ben benieuwd of je nu zelf ook nog in Memories verschijnt, zou wel leuk zijn.
Groet Wilma -
09 Februari 2014 - 07:55
Juni:
Sjaar,
De inkijk in het leven van een expat wordt steeds levendiger. -
09 Februari 2014 - 15:10
Ingrid:
Ohoh, meteen in de eerste alinea zie ik je zelfvertrouwen knakken; 2 dames nog wel die JOU weigeren. Dat doet auwa... ook al weet je dat het (waarschijnlijk) cultuurgerelateerd is...
Maar een paar alineas verder zie ik het zelfvertrouwen groeien; speurneuzen voor een bekend tv programma, hoe cool is dat.
Kicken man...dat wordt dadelijk Stardom in Memories!! Altijd al gedacht dat je toch wel over de nodige Starquality beschikt ;-)
Die eerste foto intigreert me trouwens; wat zit er onder het wit met blauwe opgefrotte laken? Is het een verrassingsmenu? Of heeft een aantal saoedi's vanwege de oplopende temperaturen de jas uitgetrokken en is het "cultuur" om deze met een nonchalante slingerworp maar op tafel te gooien?
Houwdoe, Ingrid -
09 Februari 2014 - 19:36
Jacqueline:
Hoi Sjraar,
met een zeer duffe kop -jaja het was gisteren alweer zover- zit ik je blog te lezen. Leuk, weer een talent van je ontdekt, SjraarinArabië de Vries hihi. Kun je altijd nog mee verder als je weer terug bent in Nederland. We treffen elkaar morgen bij de meeting om 13.00 uur, wij in Fitland-Sittard, jij in KSA.
Groetjes,
Maurice&Jacqueline -
11 Februari 2014 - 16:24
Jet En Joep:
Krijg trek in eten als ik dit zie!
Sommige zaken vind ik echt interessant om te lezen
Dat je zo maar in en uit kunt lopen tijdens een bespreking. Wij westerlingen leren juist heel andere zaken. maar tijdsbewaking is er dus overal.
Het lijkt wel of je baan steeds meer nieuwe interessante zaken oplevert of je schrijvers talenten groeien iedere dag mee?
Het zal beide zijn
Vind het steeds erg boeiend om in de cultuur te kijken van alle dag. Houd ons op de hoogte!
Liefs Jet en Joep -
14 Februari 2014 - 13:52
Hilde Webers:
was je alweer een paar afleveringen kwijt, dus toch weer fijn om aan te haken
Ja leuk van Mohammed, hij werkt ook voor Shared Financial Services en in onze maandelijkse afstemming komt het "goede morgen of goededag' weer effe langs. Ben benieuwd of de betrokken persoon ook daadwerkelijk wordt gevonden.
Gisteren rondom de TRP bespreking ook weer gemerkt dat mensen in en uit lopen; wil de sfeer wel eens live meemaken. Dit keer deed ik mee vanuit de OCS en dat is toch niet altijd gemakkelijk.
groetjes,
Hilde -
15 Februari 2014 - 21:48
Roos:
Hi Sjraar, leuk om je verslag te lezen en ook dat het gelukt is om de collega te traceren! In Sittard hadden we ook contact met het programma, maar we konden niets terugvinden in onze bestanden hier. We hadden natuurlijk gelijk aan jou moeten denken! Anyway, blijf vooral doorschrijven, we volgen je verslagen met interesse. Groet, roos -
28 Februari 2014 - 20:22
Hannie:
Hallo sjraar,
Geweldig die zoekactie van memories, en dat badar ook nog opgespoord is. Grappig dat die meneer mahammed ook nog steeds een band met spaubeek heeft. Die vriend zal heel erg gelukkig zijn dat hij gevonden is, en dat hij hem misschien nog eens kan zien/spreken. Hopelijk komt er een mooi vervolg in je dagboek.
Groetjes een vriend
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
