14 juni 2013 | Door: Sjraar van Heijster

Deel 18: Werken voor SABIC in Riyadh / Saudi Arabi

Thema van de week: Beslagen glazen Week: 1 juni - 13 juni De afgelopen 14 dagen bieden genoeg variatie aan verhaalstof en toch wil ik het deze aflevering vooral hebben over “het weekendje Dubai”. Het jubileum en ander nieuws lezen jullie ...

Dubai - Verenigde Arabische Emiraten

Weekendje Dubai

Deel 18: Werken voor SABIC in Riyadh / Saoedi Arabië

Thema van de week: Beslagen glazen

Week: 1 juni - 13 juni

De afgelopen 14 dagen bieden genoeg variatie aan verhaalstof en toch wil ik het deze aflevering vooral hebben over “het weekendje Dubai”. Het jubileum en ander nieuws lezen jullie volgende week.

Wel dank ik graag alvast iedereen voor de felicitaties met mijn 25 jarig dienstjubileum. Aanvankelijk wil ik het een beetje stil houden, maar als er via de blog felicitaties binnenkomen en Wilma mijn collega Mohammed op de hoogte stelt van het jubileum, kan ik niet meer terug. Wilma, dank dat je dit wereldkundig hebt gemaakt, want het voelt toch goed als je in den vreemde wordt gefêteerd. De herinneringen aan “Maslow” uit de eerste afleveringen, komen weer boven.

’s Morgens trakteer ik mijn Saudische collega’s, daarover de volgende keer meer, en ‘s middags met Ed per vliegtuig naar Dubai, een van de zeven staatjes van de “Verenigde Arabische Emiraten”. Even een paar feitjes over dit land, wat sinds 1971 officieel bestaat en waarvan Abu Dhabi de andere bekende staat is. In het emiraat Dubai, dat al bijna 200 jaar wordt geregeerd door de familie “Al-Maktoum”, wonen ongeveer 3 miljoen mensen; waarvan 1 miljoen buitenlandse werknemers; op een oppervlakte welke vergelijkbaar is met Noord-Brabant. Toerisme is de belangrijkste bron van het nationaal inkomen en olie vormt hiervan op dit moment nog slechts 5%. De afgelopen 50 jaar heeft Dubai een enorme ontwikkeling doorgemaakt en is van een dorpje, waar vissen en parelduiken de bronnen van bestaan waren, uitgegroeid tot een van de belangrijke handelscentra in de wereld. De gunstige ligging is daar zeker debet aan, want vanuit Dubai kun je met 8 uur vliegen 80% van de wereld bereiken; aldus “Fly Emirates”.
Achter de glitter en de glamour gaat ook een andere wereld schuil. Hoewel de rol van de vrouw in het openbare leven actiever is dan in menig buurland, wordt Sheikh Mohammed bin Rashid Al-Maktoum, geadviseerd door een raad, welke voor 50% is gekozen door de mannelijke (!) bevolking. Neen, de rest is niet door vrouwen gekozen, maar door de emir benoemd, en ik heb ook nergens kunnen ontdekken dat er vrouwen in deze raad zitten.

Bij het vertrek in de namiddag, vanaf “King Khalid Airport” in Riyadh, is de weekenddrukte groot. Het land binnen komen gaat vaak erg traag, maar het land verlaten is deze middag ook lastig. Dan is de sfeer op “Dubai Airport” even anders; prima logistieke afhandeling; dames, jawel, die paspoort en koffer snel controleren en je het gevoel geven dat je welkom bent in de “Town of Gold”.
Buiten maak ik meteen kennis met het vochtige klimaat want mijn bril beslaat volledig; iets wat de volgende twee dagen in figuurlijke zin nog enkele malen zal gebeuren, want bij het karakteriseren deze levendige stad zie je: de skyline van New York; het financieel centrum van Londen; de rijkdom van Monaco; de glamour van Ibiza; de vriendelijke en betoverende sfeer van Disney en het weer van Dubai. Inderdaad een behoorlijk Westerse karakteristiek, hoewel de dominante religie de islam is en er meer dan 400 moskeeën zijn; toch hoor ik in ruim 48 uur Dubai niet een keer een oproep tot gebed. Overigens, en dat is ook niet alledaags, zet een van de grootste moskeeën haar deuren open voor niet-moslims; helaas past een bezoek niet in ons programma en dus blijft dit op het lijstje staan.

Het lijkt erop dat de westerse en oosterse cultuur hier, in een aantal opzichten, een compromis hebben gesloten. De sfeer is veel liberaler dan in het Kingdom; 90 procent van de bevolking gaat “westers” gekleed; er zijn bioscopen en theaters; cafés en dus ook alcoholische dranken. “Aan-het-stuur” zie je echter weinig vrouwen, maar in de reclames proberen ze iedereen nadrukkelijk de weg te wijzen.
Overigens beseffen de kasteleins maar al te goed dat veel toeristen hier ook naar toe komen om een biertje te drinken; het eten is over het algemeen goedkoop, maar voor een biertje betaal je soms de hoofdprijs. Voorbeeldje? Twee Hoegaarden; 78 dirhan; da’s bijna 16 euro; wel grote glazen (40 cl); en al kun je naar 5 sportzenders tegelijk kijken, toch een aardig prijsje. Maar het is vakantie en het laatste biertje ligt alweer 6 weken achter me, dus niet te kritisch wezen.

Naast alle moderne gebouwen en grootse investeringsprojecten, zoals de “Burj Al Khalifa” (ruim 800 meter hoog); het 8e wereldwonder “Palm Island” met het befaamde “Palm Hotel” en het in aanbouw zijnde project “The World”, waarbij een archipel van eilanden de wereld symboliseert, is er natuurlijk ook het oude, authentieke Dubai met zijn “River Creek”; de goud-, parfum- en textielsoek.
Nadat ik in de “gold souk” zeker twintig aanbiedingen voor een Rolex heb afgeslagen; breekt mijn weerstand na enkele “buitenkansjes” in de textielsoek. Kennelijk ben ik bevattelijker voor een lapje stof dan voor een bling bling horloge. Een jonge man kleedt me op straat al aan met een ghutra (traditionele Arabische hoofddoek) als “Sjrakeinarabië”; laat zien welke andere draagvarianten met de ghutra mogelijk zijn en weet me te verleiden om zijn winkeltje te betreden. Na wat loven en bieden, vinden we elkaar op een prijs van 145 Dirhan (€30,=); inclusief agaal (zwarte band om hoofddoek vast te zetten) Een ghutra; dat moest er toch een keer van komen; dus dan maar nu, zijn aanbod om er een thobe bij te kopen, sla ik echter voorlopig af. Zo’n vroege vogel ben ik niet met veranderen, dus alles op z’n tijd en met mate.

In de oude soeks tref je kleine eenmanszaken aan en in de malls, de moderne soek, zijn 500 tot zelfs wel 1000, vaak zeer exclusieve, zaken verzameld, waar je alles kunt kopen, inclusief de duurste juwelen en de laatste mode uit Milaan en Parijs. Een verzameling waar 10 “PC Hooftstraten” niet tegenop kunnen en in een open verbinding met al die opvallende juwelen, kleding en schoenen loop je zo een luxe restaurant binnen. Nol, je internetfilmpjes lijken er wat op, edoch hier moet je zijn voor nieuwe concepten!

Als we besluiten om in een van die grote malls, “The Emirates”, te gaan eten, beslaan plotseling mijn glazen, als we vanaf het tafeltje bij “onze Chinees” uitzicht hebben op een 400 meter lange “Snow world –achtige” skipiste met echte sneeuw. Ook de volgende ochtend moet ik mijn brilpoetsdoekje weer even te voorschijn halen als we, op weg naar de “Burj Al Khalifa”, in de “Dubai mall” tegen een zeeaquarium aanlopen waar menige dierentuin jaloers op zou zijn en in diezelfde mall zijn we getuige van schaatsers, met korte broek, in een grote ijshockeyhal compleet met tribunes.

Alles is grootser en overweldigender, maar er is ook veel imitatie en het wordt onecht als je meent de “Big Ben” en de standbeelden van “Tantanchamon” te zien; zelfs viaducten van snelwegen zijn voorzien van Egyptische ornamenten. Er is in deze stad kennelijk een onbegrensde drang om te bewijzen waartoe men in staat is en dat wordt gerealiseerd met ongekende financiële mogelijkheden. Zou hier een financiële crisis op de loer kunnen liggen? Voor mij is wel helder dat dit het nieuwe land van de onbegrensde mogelijkheden is. Als je nog een paar spaarcenten hebt en wat vrije dagen; nog eens een stedentripje wilt maken en in een andere wereld wilt rondkijken; dan kan ik je “Dubai” warm aanbevelen, hoewel achter het blinkende glas en staal ook vaak een feodale wereld schuil gaat. Een advies: ga niet in juli; augustus of september, want dan zie je vanwege de temperatuur vermoedelijk alleen het strand en de hotelkamer.

Nog enkele feiten van afgelopen weken:
• 2 juni: Wouter Vermijs is op bezoek en naast de gebruikelijke SABIC-thema’s komt ook ons beider passie “Fietsen” aan bod. Zoals altijd bij Wouter “geen grammetje vet”; nu ziet hij er helemaal afgetraind uit want hij zit volop in de voorbereiding voor de beklimming van de Mont Ventoux. Zijn target: Binnenkort 3x op een dag “naar boven” voor het goede doel. Wouter succes!

• 11 juni: Rijbewijs opgehaald, mede dankzij goede support van een bij SABIC werkende Saudi, ben ik na ruim een uur; 7 loketten verder en drie keer afrekenen, in het bezit van de “drivers license”. Niet dat ik van plan ben om hier veel te gaan autorijden, maar je weet maar nooit waar het goed voor is.