Deel 52: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia
Door: Sjraar van Heijster
Blijf op de hoogte en volg Sjraar
15 Juni 2014 | Saudi Arabië, Riyad
Week: 7 – 13 juni
Thema: Selecteren
De week begint met “Selectie” vanwege deelname aan een tweedaagse pilot “Behavior Based Interviewing”. Dat is een beetje symbolisch want er is het nodige te melden en dus moet ik keuzes maken.
Er is natuurlijk de start van het WK en dat Saudies van voetbal houden, wordt ook duidelijk als we in het begin van de week een uitnodiging krijgen om in het “SABIC Recreation Center” de wedstrijden te bekijken; ook in het weekend. Geen misverstanden, alle wedstrijden zijn buiten werktijd! Van die gelegenheid ga ik gebruik maken. In een oranje shirt! Mijn opmerking over het “gemis” van zo’n shirt in de vorige blog heeft Iris geïnspireerd om shirtjes deze kant op te laten komen. “Nederland – Spanje” kwam nog te vroeg, maar afgelopen zondag, op Vaderdag (!), arriveerde de zending. Hartstikke leuk Iris. ’s Ochtends heb ik al veel felicitaties mogen ontvangen en is de sfeer inmiddels zodanig dat een rondje “Sjrakeinoranjeinarabië” over de afdeling er nog wel bij kan. Ook Paul; Ben en Janneke komen nog met shirts; dus dat kan nog een “Oranje-afdeling” worden.
Mijn Saudische collega’s toonden zich donderdag optimistisch en hadden goede hoop op een Nederlandse overwinning tegen Spanje. Was het een vooruitziende blik of wilden ze me pleasen? Het enthousiasme van enkelen over het vertoonde spel en resultaat was in elk geval zo groot dat ik tijdens de wedstrijd sms-jes kreeg. Thanks Thani and Abdullah. Nu maar hopen dat ze de komende weken sms-jes kunnen blijven sturen.
Na afloop van de wedstrijd op de Ambassade is er natuurlijk veel verwondering en verbazing; over de moeizame eerste helft en het totaal veranderde spelbeeld na de pauze; over het aantal goals en de ongekende schoonheid; over het resultaat; over de kunsten van Louis en de voorspellingen van “deskundigen”; onze Engelse vrienden Ed en Paul zijn euforisch. Onder de Hollanders valt dat wel mee en dus wordt het zwembad (nog) niet gebruikt.
Dan is er de vraag van Juni om enig inzicht te geven in een werkdag; met wat voorbeelden wil ik een indruk geef van enkele culturele aspecten op kantoor.
De dag begint formeel om 7.30 uur en eindigt om 16.00 uur. Vaste werktijden; dus niets te variëren of te flexen. Het mooie van die vaste tijden is dat je ’s ochtends allemaal heren in witte kledij in optocht in de richting van het HQ ziet gaan; een mooie aanblik, maar het compenseert voor mij niet het ongemak van de vaste tijden. Kennelijk is er wel eens discussie over geweest, maar dat is op niets uitgelopen. Vaste werktijden geeft duidelijkheid en structuur, iets wat past in de Saudische control-cultuur waar men liefst strak volgens regels werkt.
Zelf ben ik rond 7.15 uur op kantoor en voor half acht krijg ik mijn eerste kopje thee van Mohammed, onze Teaboy. Die vastigheid stel ik overigens zeer op prijs.
Tussen 11.30 en 13.30 uur is het lunch time; welke formeel een half uurtje duurt, maar die regel wordt niet altijd strak gehanteerd. Eerlijk gezegd is dat soms ietsje langer; want de een maakt een kort wandelingetje en de ander neemt tijd voor het gebed.
Het gebed bepaalt overigens voor een deel het ritme; waarbij het niet uitmaakt op welk nivo in de organisatie je werkzaam bent. Agenda’s spelen dan vaak geen rol; besprekingen of werkzaamheden worden onderbroken. In een recente bijeenkomst maken enkele collega’s tijd om te bidden. Op mijn vraag of men het op prijs stelt dat ik de ruimte verlaat is het antwoord: “No; no stay here; stay here”. Toch voel je je ongemakkelijk.
Om vier uur is het “Familytime” en, gevolg van de vaste werktijd, vrijwel iedereen is plotseling en geruisloos verdwenen. Een “Tot morgen” of “Prettig weekend” hoor je zelden. Vanwege taxivervoer en om optochten te vermijden, is mijn vaste tijd half vijf. Kortom qua werktijden is er een “half-acht- tot-vier-moraal”.
In het begin van de ochtend is het even shake hands met de Directeur HR Manufacturing KSA; wat small talk en bespreken van wat actuele zaken. Dat zijn informele praatjes; het aantal geplande formele besprekingen en de duur daarvan is beperkt. In mijn agenda staan twee vaste wekelijkse besprekingen (beide 1 uur) en twee vaste maandelijkse besprekingen (beide 1 dag). Het zijn dus zeker geen vergadertijgers; een gevolg van een top-down cultuur waarin zaken aan de top worden beslist en de medewerkers worden geïnformeerd over de uitkomsten. Overigens verlopen de besluitvormingsprocessen hier zeker niet sneller dan de “polderprocessen”. Als regelgeving niet helder is of ontbreekt, duurt het lang voordat er een besluit wordt genomen en de rolverdeling van de stakeholders in “onze” omgeving is, voor mij in elk geval, duidelijker.
Ook besprekingen van werkgroepen zijn beperkt qua duur. Soms krijg je de indruk ”alles-moet-in-die-8-uur” dus “liever een keer meer vergaderen dan lang vergaderen”. Afdelingsbesprekingen komen weinig voor; wel kent men de zogenaamde “Town Hall Meeting” waar medewerkers worden geïnformeerd over zaken. Om eerlijk te zijn, mor ik wel eens omdat je als medewerker en HR-professional zaken anders gewend bent, maar de Saudi accepteert deze gang van zaken.
Binnen HR Manufacturing is er nooit sprake van verveling. Er is een sterke actiegerichtheid; in mijn ogen mag er wat meer tijd zijn voor reflectie. Agenda’s worden makkelijk schoongeveegd en dat is even wennen als je naar wat structuur in je werk streeft en probeert om ook wat verbeteringen voor de langere termijn prioriteit te geven. Inmiddels heb ik echter geleerd dat wat vandaag zeer urgent is, overmorgen weer even in de ijskast kan worden gezet. Dus het is vooral belangrijk om in te schatten hoe men overmorgen tegen zaken aankijkt en daarop je plan trekken.
De follow up van de “Employee Opinion Survey” is zo’n voorbeeldje van een langere termijn “Groene Aanpak”. Inmiddels zijn er drie teams gestart en onderstaand een voorbeeld hoe deelnemers worden verwelkomd door de voorzitter van de werkgroep namens de President. Middels een fraai opgemaakte mail (zie onderstaand; helaas kan ik alle fraaie versieringen en kleurtjes niet kopiëren) worden de deelnemers verwelkomd, met een kopietje naar diverse Presidents en de EVP.
"Employee Opinion Survey - Performance Practices Committee
Gentlemen,
On behalf of Performance Practices Sponsor, Mr. Mahdi Al-Bugami (Kemya President), it is our pleasure to welcome you as a committee member in our assigned dimensions and studies.
This will add value to all SABIC and further give us a result in achieving superior goals and objectives. Moreover, we will be conducting our 1st meeting on Monday, 10th June 2014 from 1:30pm – 3:00pm at Room 250, Petrokemya Admin. Building.
We request you to plan attending this meeting and your cooperation is highly appreciated in this matter. Meeting request will follow shortly and Yanbu members can join us via OCS.
Thank you and Best regards,
Committee leader
…………………….."
Positive Inspiration and Engagement with teamwork, permits the Creation of opportunities which Deliver high accomplishments
Let ook op de laatste regel van dit mailtje waarin wordt verwezen naar de SABIC Values. Kortom als je in een werkgroep wordt benoemd, word je met aandacht verwelkomd en uit reacties blijkt dat men het als een eer beschouwd om te worden gekozen; dat geldt niet in de laatste plaats voor de voorzitter.
Ter afsluiting van de Arabische lessen was er een uitnodiging voor een etentje met Mohammed. Inmiddels heb ik 34 lessen “Arabisch” gehad en nog steeds spreek ik het niet vloeiend! Het kost veel moeite en ik merk dat de motivatie tanende is; dus heb ik besloten om er na de vakantie mee te stoppen. Ter gelegenheid van de afsluiting ben ik met Mohammed gaan eten in restaurant “Nadj Village”; http://www.tripadvisor.nl/Restaurant_Review-g293995-d2209189-Reviews-Najd_Village-Riyadh_Riyadh_Province.html.
In een sprookjesachtige sfeer krijgen we, zittend op de grond, in ons eigen territorium, een heerlijke maaltijd opgediend. Geen wachttijden tussen de gangen, want het in de zaak vers gebakken brood wordt met soep; hoofdgerecht; dessert én rekening in één keer opgediend. Zoals gewend begin ik met de soep en werk alles af tot met het toetje. Mohammed daarentegen switcht vooral van soep naar hoofdgerecht; soms pikt hij al iets van het toetje. Grappig, ook hier de structuur versus de ingeving en “ik-eet-waar-ik-zin-in-heb”. Het is zo druk dat als we even na tienen de zaak verlaten onze plaatsen direct worden ingenomen. Ik weet wel waarom: sfeer; prijs / kwaliteit verhouding: uitmuntend
Volgende week vanwege een “Weekendje Abha” geen aflevering en hopelijk levert het zoveel nieuws op dat ik weer moet selecteren.
Thema: Selecteren
De week begint met “Selectie” vanwege deelname aan een tweedaagse pilot “Behavior Based Interviewing”. Dat is een beetje symbolisch want er is het nodige te melden en dus moet ik keuzes maken.
Er is natuurlijk de start van het WK en dat Saudies van voetbal houden, wordt ook duidelijk als we in het begin van de week een uitnodiging krijgen om in het “SABIC Recreation Center” de wedstrijden te bekijken; ook in het weekend. Geen misverstanden, alle wedstrijden zijn buiten werktijd! Van die gelegenheid ga ik gebruik maken. In een oranje shirt! Mijn opmerking over het “gemis” van zo’n shirt in de vorige blog heeft Iris geïnspireerd om shirtjes deze kant op te laten komen. “Nederland – Spanje” kwam nog te vroeg, maar afgelopen zondag, op Vaderdag (!), arriveerde de zending. Hartstikke leuk Iris. ’s Ochtends heb ik al veel felicitaties mogen ontvangen en is de sfeer inmiddels zodanig dat een rondje “Sjrakeinoranjeinarabië” over de afdeling er nog wel bij kan. Ook Paul; Ben en Janneke komen nog met shirts; dus dat kan nog een “Oranje-afdeling” worden.
Mijn Saudische collega’s toonden zich donderdag optimistisch en hadden goede hoop op een Nederlandse overwinning tegen Spanje. Was het een vooruitziende blik of wilden ze me pleasen? Het enthousiasme van enkelen over het vertoonde spel en resultaat was in elk geval zo groot dat ik tijdens de wedstrijd sms-jes kreeg. Thanks Thani and Abdullah. Nu maar hopen dat ze de komende weken sms-jes kunnen blijven sturen.
Na afloop van de wedstrijd op de Ambassade is er natuurlijk veel verwondering en verbazing; over de moeizame eerste helft en het totaal veranderde spelbeeld na de pauze; over het aantal goals en de ongekende schoonheid; over het resultaat; over de kunsten van Louis en de voorspellingen van “deskundigen”; onze Engelse vrienden Ed en Paul zijn euforisch. Onder de Hollanders valt dat wel mee en dus wordt het zwembad (nog) niet gebruikt.
Dan is er de vraag van Juni om enig inzicht te geven in een werkdag; met wat voorbeelden wil ik een indruk geef van enkele culturele aspecten op kantoor.
De dag begint formeel om 7.30 uur en eindigt om 16.00 uur. Vaste werktijden; dus niets te variëren of te flexen. Het mooie van die vaste tijden is dat je ’s ochtends allemaal heren in witte kledij in optocht in de richting van het HQ ziet gaan; een mooie aanblik, maar het compenseert voor mij niet het ongemak van de vaste tijden. Kennelijk is er wel eens discussie over geweest, maar dat is op niets uitgelopen. Vaste werktijden geeft duidelijkheid en structuur, iets wat past in de Saudische control-cultuur waar men liefst strak volgens regels werkt.
Zelf ben ik rond 7.15 uur op kantoor en voor half acht krijg ik mijn eerste kopje thee van Mohammed, onze Teaboy. Die vastigheid stel ik overigens zeer op prijs.
Tussen 11.30 en 13.30 uur is het lunch time; welke formeel een half uurtje duurt, maar die regel wordt niet altijd strak gehanteerd. Eerlijk gezegd is dat soms ietsje langer; want de een maakt een kort wandelingetje en de ander neemt tijd voor het gebed.
Het gebed bepaalt overigens voor een deel het ritme; waarbij het niet uitmaakt op welk nivo in de organisatie je werkzaam bent. Agenda’s spelen dan vaak geen rol; besprekingen of werkzaamheden worden onderbroken. In een recente bijeenkomst maken enkele collega’s tijd om te bidden. Op mijn vraag of men het op prijs stelt dat ik de ruimte verlaat is het antwoord: “No; no stay here; stay here”. Toch voel je je ongemakkelijk.
Om vier uur is het “Familytime” en, gevolg van de vaste werktijd, vrijwel iedereen is plotseling en geruisloos verdwenen. Een “Tot morgen” of “Prettig weekend” hoor je zelden. Vanwege taxivervoer en om optochten te vermijden, is mijn vaste tijd half vijf. Kortom qua werktijden is er een “half-acht- tot-vier-moraal”.
In het begin van de ochtend is het even shake hands met de Directeur HR Manufacturing KSA; wat small talk en bespreken van wat actuele zaken. Dat zijn informele praatjes; het aantal geplande formele besprekingen en de duur daarvan is beperkt. In mijn agenda staan twee vaste wekelijkse besprekingen (beide 1 uur) en twee vaste maandelijkse besprekingen (beide 1 dag). Het zijn dus zeker geen vergadertijgers; een gevolg van een top-down cultuur waarin zaken aan de top worden beslist en de medewerkers worden geïnformeerd over de uitkomsten. Overigens verlopen de besluitvormingsprocessen hier zeker niet sneller dan de “polderprocessen”. Als regelgeving niet helder is of ontbreekt, duurt het lang voordat er een besluit wordt genomen en de rolverdeling van de stakeholders in “onze” omgeving is, voor mij in elk geval, duidelijker.
Ook besprekingen van werkgroepen zijn beperkt qua duur. Soms krijg je de indruk ”alles-moet-in-die-8-uur” dus “liever een keer meer vergaderen dan lang vergaderen”. Afdelingsbesprekingen komen weinig voor; wel kent men de zogenaamde “Town Hall Meeting” waar medewerkers worden geïnformeerd over zaken. Om eerlijk te zijn, mor ik wel eens omdat je als medewerker en HR-professional zaken anders gewend bent, maar de Saudi accepteert deze gang van zaken.
Binnen HR Manufacturing is er nooit sprake van verveling. Er is een sterke actiegerichtheid; in mijn ogen mag er wat meer tijd zijn voor reflectie. Agenda’s worden makkelijk schoongeveegd en dat is even wennen als je naar wat structuur in je werk streeft en probeert om ook wat verbeteringen voor de langere termijn prioriteit te geven. Inmiddels heb ik echter geleerd dat wat vandaag zeer urgent is, overmorgen weer even in de ijskast kan worden gezet. Dus het is vooral belangrijk om in te schatten hoe men overmorgen tegen zaken aankijkt en daarop je plan trekken.
De follow up van de “Employee Opinion Survey” is zo’n voorbeeldje van een langere termijn “Groene Aanpak”. Inmiddels zijn er drie teams gestart en onderstaand een voorbeeld hoe deelnemers worden verwelkomd door de voorzitter van de werkgroep namens de President. Middels een fraai opgemaakte mail (zie onderstaand; helaas kan ik alle fraaie versieringen en kleurtjes niet kopiëren) worden de deelnemers verwelkomd, met een kopietje naar diverse Presidents en de EVP.
"Employee Opinion Survey - Performance Practices Committee
Gentlemen,
On behalf of Performance Practices Sponsor, Mr. Mahdi Al-Bugami (Kemya President), it is our pleasure to welcome you as a committee member in our assigned dimensions and studies.
This will add value to all SABIC and further give us a result in achieving superior goals and objectives. Moreover, we will be conducting our 1st meeting on Monday, 10th June 2014 from 1:30pm – 3:00pm at Room 250, Petrokemya Admin. Building.
We request you to plan attending this meeting and your cooperation is highly appreciated in this matter. Meeting request will follow shortly and Yanbu members can join us via OCS.
Thank you and Best regards,
Committee leader
…………………….."
Positive Inspiration and Engagement with teamwork, permits the Creation of opportunities which Deliver high accomplishments
Let ook op de laatste regel van dit mailtje waarin wordt verwezen naar de SABIC Values. Kortom als je in een werkgroep wordt benoemd, word je met aandacht verwelkomd en uit reacties blijkt dat men het als een eer beschouwd om te worden gekozen; dat geldt niet in de laatste plaats voor de voorzitter.
Ter afsluiting van de Arabische lessen was er een uitnodiging voor een etentje met Mohammed. Inmiddels heb ik 34 lessen “Arabisch” gehad en nog steeds spreek ik het niet vloeiend! Het kost veel moeite en ik merk dat de motivatie tanende is; dus heb ik besloten om er na de vakantie mee te stoppen. Ter gelegenheid van de afsluiting ben ik met Mohammed gaan eten in restaurant “Nadj Village”; http://www.tripadvisor.nl/Restaurant_Review-g293995-d2209189-Reviews-Najd_Village-Riyadh_Riyadh_Province.html.
In een sprookjesachtige sfeer krijgen we, zittend op de grond, in ons eigen territorium, een heerlijke maaltijd opgediend. Geen wachttijden tussen de gangen, want het in de zaak vers gebakken brood wordt met soep; hoofdgerecht; dessert én rekening in één keer opgediend. Zoals gewend begin ik met de soep en werk alles af tot met het toetje. Mohammed daarentegen switcht vooral van soep naar hoofdgerecht; soms pikt hij al iets van het toetje. Grappig, ook hier de structuur versus de ingeving en “ik-eet-waar-ik-zin-in-heb”. Het is zo druk dat als we even na tienen de zaak verlaten onze plaatsen direct worden ingenomen. Ik weet wel waarom: sfeer; prijs / kwaliteit verhouding: uitmuntend
Volgende week vanwege een “Weekendje Abha” geen aflevering en hopelijk levert het zoveel nieuws op dat ik weer moet selecteren.
-
15 Juni 2014 - 21:18
Carla:
Mooi shirtje staat je goed. Dank je wel Iris -
17 Juni 2014 - 20:49
Veronique:
Heee Sjrakeinoranjeinarabie!
Leuk om weer iets van je te horen. Zoals je ziet blijf ik je trouw volgen haha..
Te gek voor je dat het Nederlands elftal het zo goed doet. Zelf heb ik er niet zo heeeel veel mee, maar dit is wel echt heel cool! Dus dat wordt morgen weer genieten denk ik ;-).
Hier in Zitterd gaat het goed. Z I N ! loopt steeds beter en ik ga er nog steeds met veel plezier elke dag naar toe.
See you Soon, sjraake!
Grtjs,
Verooooo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
