Deel 41: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Week: 15 - 22 februari


Thema van de week: Leuke ontmoetingen maar geen nieuws

Het is zo’n “in-between-weekje”; gewoon hard werken en geen opzienbarende gebeurtenissen; dus ook diep nadenken wat het nieuws zou kunnen zijn voor deze pagina. Ik neem aan dat er in Holland meer opwinding is, gezien al het goud; zilver en brons dat er in Sotsji bij elkaar wordt geschaatst. Als je hier vraagt wie er “The Olympics” volgt, ben je snel aan de finish. Bij veel expats leeft het niet en mijn Saudische collega’s kijken me vragend aan. “You mean the big Olympics?” “No the Winter Games” “Never heard of” Hoewel het de afgelopen weken in Riyadh koud is geweest, kan ik het wel begrijpen.
Misschien dat die temperatuur Juni heeft geïnspireerd, want na het verzoek om “Meer Eten” in het verhaal te doen, is nu de vraag “Graag Meer Weer”. Juni, zie onderaan de feitjes. Wat is je volgende verzoek? Overigens geldt dit voor allen. Als je een verzoekje hebt, laat het even weten, mogelijk kan ik het honoreren; wellicht inspireert het en wordt voorkomen dat de bronnen “opdrogen”.

Zoals gezegd het was een weekje van heel hard aanpoten, want afgelopen donderdag was de bijeenkomst met de affiliate Presidents over de uitkomsten van alle “Talent Review Meetings” in het begin van deze maand. We hebben wat aan de opzet gesleuteld en geprobeerd meer aandacht te besteden aan het groepsgebeuren. Niet zo eenvoudig met deze heren en niet zo ingeburgerd in de Saudische cultuur. Met het bespreken van het gewenste “Engagement” en een paar tips over het proces, hebben we toch wat stapjes kunnen zetten. Dit is het maximaal haalbare en laat ik daarmee maar tevreden zijn.
Enkele sheets om in het kader van “Transparancy” (een van de uitgangspunten) nog duidelijker te maken hoe het proces zou kunnen verlopen, komen bij de EVP niet door de screening. Jammer, maar kennelijk wil men op enig moment de handen vrij hebben.

In het weekend is er niet meer veel puf om erg ondernemend te zijn; enerzijds even uitblazen en anderzijds de accu opladen voor de voorbereiding van de “Talent Review Meetings” met EVP HR en CEO. Dus veel ruimte om op adem te komen is er ook niet en daarom wordt het een routine-weekendje.
Er is een wensenlijstje ingediend om voor de vakantie van eind maart wat souvenirs te kopen; dus wordt nationale Saudische hobby van stal gehaald: “shoppen”. Daarvoor ga ik naar Riyadh down town en ontdek zowaar een souvenirshop; de eerste en wellicht ook de enige in deze stad. Natuurlijk kamelen in alle variaties (goud-; zilver- en koperkleurig; met en zonder baby camel; met en zonder palm; met en zonder belading); Arabische mannetjes en vrouwtjes als peper-en zoutvaatje; koffiekannen; bekers met het opschrift “I love Riyadh”. Hoe hoog zou de omloopsnelheid daarvan zijn?

Tenslotte nog een boodschapje bij een stoffenhandelaar, die wel in is voor een praatje en “out of the blue” met een verrassende vraag komt. Hij komt uit Afghanistan en heeft al 15 jaar met zijn broer deze zaak in Riyadh. Zijn gezin woont in Afghanistan en elke 6 maanden lossen de broers elkaar af om een half jaar naar huis te gaan. Normaliter gaan de Aziaten een keer in de 4 à 5 jaar voor enkele maanden naar huis, dus dit is uitzonderlijk. “Then you must have a prosper business” suggereer ik. “No, no. No good business last year”. Hij klaagt dat de mensen de knip op de beurs houden en dat hij er over denkt om elders een zaak te openen. En ja hoor, omdat hij al lang heeft begrepen dat ik uit Holland kom, is de vraag of er bij ons mogelijkheden liggen. “Could you help me to start a business in Holland?” “Could we start a business together?” Moeten we dit serieus nemen? Ik wimpel zijn verzoek vriendelijk af en hij wekt de indruk dat ik hem teleurstel. Toch krijg ik nog mijn korting en omdat ik op deze vrijdag zijn eerste klant ben, naar zijn zeggen, zelfs nog wat extra reductie. Dat kan de business dus toch nog hebben.

Op een van de weinige terrassen in Riyadh drink ik nog even koffie met Ed en filosoferen we nog over de vragen van de Afghaanse winkelier. Voor ons een beetje vreemd dat zo’n vragen plotseling op je af komen. Je gist naar de achtergronden. Zou hij het serieus hebben gemeend? Waarom zou hij het “voor de lol” doen? Hoe moet het voelen om vijftien jaar gescheiden van je gezin te leven? Hoe hoog is de nood dat je in het buitenland blijft? Vragen; vragen; vragen.

Terwijl we zo zitten te keuvelen, komt er een vraag van een jonge Saudi op het terras. Hij heeft een grote kan koffie besteld; nodigt ons uit om een kopje met hem te drinken en toont foto’s van zijn recente reis naar Thailand. Natuurlijk wil hij graag even met Ed en mij op de foto. Dat wimpelen we niet af. Zo maar twee ontmoetingen met wat blog-stof op een vrijdagmiddag in Riyadh down town.

Van de souk gaan we naar een ander uiterste; de “Centria Mall”; een van de meest luxueuze, Dubai-achtige, malls van Riyadh. Hier winkelt de upper-class. Via de link: http://www.centria.com.sa/AboutCentria.aspx; kun je meer aan de weet komen. Het is een mall met een missie; visie en values! Die zullen we eens checken.

Vision
To be the only destination to Fashion Designers’ flagship boutiques in Riyadh and the main destination to Elite Women fashion shopping needs.

Mission:
Bringing most of the world designers under one roof while providing the ultimate and most exquisite luxurious shopping experience, for the elite who are the local fashion trendsetters, by representing the premium international fashion and retail brands. Delivering the finest level of service to our customers. Providing an unparalleled fine-dining experience with diverse and unique cuisines. Becoming the ultimate shopping destination for discerning clientele in the Kingdom.

Values:
At Centria we aim to uphold professional excellence and personal attention towards both our tenants and our customers. Treat our clients and partners with the utmost respect and deference. Consider our partners needs in conducting all aspects of our business. To be the pinnacle of luxury brands in Riyadh City.

Het aantal luxe boetieks is inderdaad groot; de uitstraling schitterend en de vergelijking met Dubai; Parijs en Milaan kan worden gemaakt. Het aantal winkelende dames is veruit in de meerderheid en dat wekt, gezien de “Vision”, geen verbazing. Druk is het niet, maar ook dat is, gezien de “Mission”, geen verrassing. Hoewel we bij de juwelier toch snel 15 dames in abaya tellen. Hoe schril is dan het contrast tussen al die zwarte “one size and one colour fits all” abaya's en de kleding in de boetieks.

We besluiten de “fine dining experience” te testen bij het “Noodle House”, mede omdat dit restaurant al sinds het begin van mijn verblijf op het lijstje staat. Reeds voor mijn vertrek naar Riyadh hebben diverse collega’s me aangeraden om daar eens te gaan eten. Terecht! Het Aziatische eten is prima; de Filipijnse bediening uitstekend; een prima prijs / kwaliteitverhouding; een gezellige sfeer en bij het verlaten van de zaak krijg je van alle medewerkers, en dat zij er heel wat, een vriendelijk “Goodbye Sir, see you again”. Dat zal zeker gebeuren. De values zijn herkenbaar en lijken geheel vanzelfsprekend.
Mocht je eens in Riyadh zijn: http://www.riyadheats.com/food-and-drink/restaurants/noodle-house/

Feitjes-van-de-week
• Afgelopen week was Ronald Verrips op bezoek. Leuk, dat ook collega's die je binnen SABIC niet zo vaak bent tegengekomen, de moeite nemen om je op te zoeken. Dank Ronald!.
• Op speciaal verzoek van Juni iets meer info over het weer. De feiten van vandaag (22 februari)
- 24 graadjes en dat is ook de gevoelstemperatuur
- 0% kans op regen
- Zwakke Noord Westen wind
- Vannacht daalt het kwik naar 12 graden