Deel 21: Werken voor SABIC in Riyadh / Saudi Arabi

Thema van de week: Ramadan verandert de omgeving

Week: 6 - 13 juli

De “Ramadan” gaat op 10 juli van start; een dag later dan gepland vanwege de enorme hoeveelheid stof welke in de lucht zit; waardoor de nieuwe maan, welke bepalend is voor de start, op de avond van de 8e niet te zien is. Dus dan op 9 juli nog maar een keer vroeg opgestaan. Als ik naar mijn taxiplaats loop, krijg ik ondanks het feit dat de temperatuur rond een uur of zeven al ruim 30 graden is, een winters gevoel. Niet dat ik naar winterse temperaturen verlang, maar er is zoveel stof neergedaald dat de hele compound is voorzien van een fijn laagje zand; de wieltjes van mijn kantoorkoffertje en mijn schoenzolen laten sporen achter, zoals je die in Holland aantreft in de verse sneeuw. In deze omstandigheden wordt duidelijk dat Saudi’s hun ghutra niet alleen dragen om zich te beschermen tegen de zon, maar ook tegen het stof. Veel “niet Saudi’s” beschermen nu hun luchtwegen met een zakdoek; beelden zoals ik deze tot nu toe alleen van de TV ken. ’s Middags, bij thuiskomst, toch maar even de bezem gepakt om de stoep te vegen en ook dat roept winterse beelden op, want ik kan me alleen herinneren dat ik de stoep heb geveegd om sneeuw te ruimen.

Hoe diep de “Ramadan” in deze cultuur is geworteld, wordt me deze week enkele keren echt helder. Sprekend met een collega, vader van twee kinderen van 8 en 10 jaar, wordt duidelijk dat vasten niet alleen voor de volwassenen is. Zijn kinderen hebben gevraagd of ze mee mogen doen en nemen nu een paar uur per dag deel aan de “Ramadan”.
Verder lijkt het wel een beetje Kerst of Nieuwjaar want van diverse kanten krijg je per e-mail kaarten en wensen toegezonden. Zo stuurt de Directie van SABIC alle medewerkers een “Ramadan Mubarak” (= “Happy Ramadan") en ook de Directie van de compound stuurt een wenskaart.Beetje vreemd overigens, maar ik zal wel onderdeel zijn van een standaard adressenlijstje. Hieronder de wens van de CEO van SABIC aan alle medewerkers

“Dear Colleagues, I extend my warm greetings to you and your families on this auspicious occasion of the Holy Month of Ramadan, praying to Almighty Allah to accept your fasting and prayers and to guide us to adopt the right path in words and actions. I pray to Allah for His blessings and prosperity to you and your families – Ramadan Mubarak.
Mohamed Al-Mady
Vice Chairman and CEO SABIC”

Alle Saudi’s doen mee aan de “Ramadan” en dus is het een goede bijdrage aan het “wij-gevoel”. Je voelt dat iedereen met hetzelfde bezig is; dat het een sterke verbondenheid creëert en als je eens een moeilijk moment hebt, slepen familie; vrienden en collega’s je er wel doorheen. In “Tineke-termen” (voor insiders) ben ik een “Verbondene” en zou dit me wel aan “moeten” aanspreken, maar de opoffering om langs deze weg tot verbondenheid te komen is me te groot. Dan prefereer ik toch de makkelijke route van Nederlands Elftal; Carnaval of een “Nederlandse” col in de Tour.

Ook het “Medical Department” vervult haar rol en waakt over de gezondheid van de medewerkers en hun verwanten door via mails aan te geven dat het dit jaar, vanwege de lange periode tussen zonsopgang en zonsondergang, van groot belang is om veel suikerhoudende dranken tot je te nemen. Natuurlijk op de momenten dat het is toegestaan. “This should maintain stable blood circulation in your body”

Op de eerste dag van de “Ramadan” ga ik vanwege een dringende aangelegenheid om 9.00 uur naar kantoor. “Dringend” en dan om 9.00 uur naar kantoor? Dat klinkt wat vreemd, gewoonlijk echter start de werkdag in deze periode om 10.00 uur. De rust op de weg is onvoorstelbaar. Het lijkt wel een zondagochtend om 8.00 uur in Holland; in de 7 à 8 minuten welke het ritje duurt, kom ik geen 10 auto’s tegen en dat in een land waar men voor “alles” de auto pakt. Even vraag ik me af of ik wel het kantoor binnen kan komen; maar gelukkig is dat geen probleem. Meteen ontdek ik dat het voor mij ook een beetje vasten is, want normaliter staat onze “Teaboy” Mohammed om 7.30 uur klaar met een “Black Tea”. Dat moet ik voorlopig even missen, want deze voorziening ontbreekt de komende weken. Op de dag vóór de “Ramadan” brengt hij me om 15.30 uur nog een koffie, een voorlopig afscheid want hij keert terug na afloop van de “Ramadan”. Wat Mohammed tot die tijd doet? Hij is geen ambteloos burger, maar verzorgt een aantal weken de koffie; thee en andere drankjes in een sportkantine tijdens de avond en de nachtelijke uren. Mohammed, hope to see you soon!

“Ramadan” op kantoor betekent ook een ander ritme. De formele werkdag is 2,5 uur korter; het aantal mails is naar verhouding minder en tussen 12 en 13 uur is er een aparte lunchvoorziening voor expats op de “CEO Floor”. Normaliter ga je naar het grote restaurant; zit je bij een min of meer vast clubje aan tafel en zie je anderen op afstand. Nu komen zo’n dertigtal expats elke midddag rond 12.00 uur bij elkaar om te lunchen in een mooie vergaderruimte met typisch Arabisch design. De kok zet sandwiches; salades; zoete hapjes én lekkere koffie klaar en je hoeft maar aan te schuiven! Zoals Moslims tijdens de “Ramadan” familie- en vriendschapsbanden aanhalen, is dit ook een mooie gelegenheid om nader kennis te maken met expats die je normaliter niet zo snel ontmoet.

Het is ook de week van het definitieve afscheid van José en dit heeft niets met “Ramadan” te maken. José is een kleine, rondborstige taxichauffeur; afkomstig van de Filipijnen en al jaren werkzaam op de compound. José is altijd goed gehumeurd en of hij je vervoert in het weekend; in de nachtelijke uren; tijdens de ochtendspits of in de avond; altijd is er een gulle lach. Hij heeft met het management van de compound gesproken over salarisverhoging; niet gekregen wat hij in gedachten had en heeft het besluit genomen om terug te gaan naar zijn vaderland. Hij gaat koken op het strand! Ik zie het voor me; een echt "mensen-mens” als ”kok-op-het-strand”. Het lijkt me wat relaxter dan taxichauffeur in het hectische Riyadh en volgens mij krijgt hij geen spijt van die keuze.
Kinderen van onze compound van en naar school te brengen “Wïth-The-Big-Yellow-American-school-bus” is zijn geliefkoosd ritje en dat maakt hij vrijwel dagelijks! Daarnaast rijdt hij ook graag naar de diplomatenwijk, vanwege de uitvoerige wijze waarop de Saudische bewakers de paspoorten controleren van Westerse dames! Een “regretted loss” voor de compound, als je zijn humeur; defensieve en veilige rijstijl in ogenschouw neemt. José, Vaya Con Dios!

Feitjes van de week:
• Komende woensdag en donderdag gaan we weer twee dagen naar Jubail. Eerst woensdag met collega Mohammed, naar een bijeenkomst van een afdeling van het “Technology & Innovation Center” om uitleg te geven over de integratie met een afdeling van het “Manufacturing Center of Excellence”. Als “Verbondene” heb ik natuurlijk ook graag de medewerkers van deze afdeling in de zaal; dat gaat de managers echter te ver. “Just T&I employees and no more”. Jammer, gemiste opportunity in mijn ogen, maar zo is de stijl.
• Voor donderdag staat er een bijeenkomst met de Presidents van de affiliates op het programma. Een agenda vol met HR-thema’s: van “Mid Year TRP Review” tot “HR Priorities 2013 / 2014” en “Attrition” (= Verloop); een belangrijk thema binnen SABIC in het Kingdom, want vanwege de grote tekorten aan goed opgeleide medewerkers, kopen veel bedrijven personeel bij elkaar weg en met name de affiliates in Jubail hebben daar erg veel last van. Samen met de collega’s Abdullah en Maher, hebben we deze dag voorbereid. Best spannend en inspannend, want zelfs een glaasje water zal er die dag niet bij zijn.
• Weersvoorspelling voor Jubail die dagen is 42 graden en daarmee hebben we nog een beetje geluk want in Riyadh zal dat glaasje water bij 46 graden nog harder nodig zijn.
• Carla / Marijke de opdracht met betrekking tot de “bling bling abbaya’s” is volbracht. Andy is mee gegaan om uit te zoeken, want hij heeft goede kijk op damesmaten! Toch is het een gokje, dus misschien nog even wat vermaken. Wiel, ook guthra en agal gaan mee in de koffer naar Elsloo. Voor meer bestellingen ………………………………….