Deel 19: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Thema van de week: “Keif Halak?”en vieringen

Week: 14 – 21 juni

Hla; Keif Halak? Bekhayr al-Humdulillah! Hallo; Hoe gaat het me jou? Met mij gaat alles prima!
Na twee keer een uur, in een 1 op 1 situatie Arabische les van mijn leraar Mohamed, zijn dat een paar woordjes van een taal waar je werkelijk helemaal niets herkend. Je zult zeggen “Hla” komt toch aardig in de buurt, maar daar houdt het dan ook wel mee op. Het onthouden van de woordjes begint moeite te kosten (!); er is sprake van een grotere fysieke inspanning, want bij de uitspraak gebruik je meer de keel dan je bent gewend en hoewel ik er voor heb gekozen om alleen wat te leren spreken, mag je soms toch ook wat schrijven. Van rechts naar links en vreemde tekens, dat valt fysiek en mentaal ook al niet mee. Kortom een leuke uitdaging; het voelt echter niet als de lagere school, maar meer als een les van “Walter & Connie”; de 50-plussers kennen dit duo mogelijk nog toen zij via de TV in de jaren zestig Nederland Engels leerden spreken. Kun je je dat nog voorstellen? Natuurlijk moet ik ook af en toe oefenen; nu in de vrije tijd of op kantoor; straks tijdens de Ramadan ( 9 juli – half augustus) is er voldoende tijd want dan is er geen les. Het lesuur wordt enigszins afgewisseld met wat informatie over Arabische gebruiken en gewoonten. Meer hierover in een volgende aflevering.

Een gewoonte is in elk geval niet dat men op kantoor trakteert vanwege een verjaardag of een jubileum; voor een geboorte of een trouwpartij doet men het wel. Vaak gaat de “tea-boy” dan rond met zoetwaren; de feesteling zelf lijkt aandacht te willen mijden. Kennelijk houdt men dit soort zaken voor zichzelf of hoort het een beetje bij de geslotenheid van de cultuur of is het vanwege de “mannenwereld”? Dat gaan we nog eens onderzoeken. De Limburgse gewoonte om op “vlaai” te trakteren vanwege mijn jubileum, wordt in elk geval zeer gewaardeerd, want in de dagen daarna is er nog regelmatig een bedankje.
Mogelijk heb ik me op dat terrein ook wat aangepast want, zoals vorige week al geschreven, wil ik aanvankelijk het jubileum een beetje stilletjes voorbij laten gaan; als de stroom mails; sms’jes; telefoontjes; blog-schrijvers en ocs-ers echter op gang komt, is het duidelijk dat ik dat niet kan maken. Via Wilma is Mohammed op de hoogte en hij vraagt voor dit jubileum speciale aandacht in de HR-meeting. Dan ook maar getrakteerd en gebak kopen; dat is echter nog even paniek op dinsdagavond in de “Carrefour” omdat tot mijn verbijstering de gebaksafdeling is gesloten en de vitrines helemaal leeg zijn. Wat nu? Bakkers zie je hier buiten de supermarkt niet; dus maar naar de lunchroom en daar 25 gebakjes gekocht. Dat valt met ruim 400 SAR (80 euro) even tegen; mogelijk wordt de prijs hier bepaald door de vraag, want Saudi’s houden erg van zoetigheden. Maar niet getreurd, het gaat om het doel en volgende ochtend om 7.30 uur (!) zitten we aan de koffie met gebak. Arabisch gebak is zeer voedzaam, dus na het ontbijt valt dat zwaar. Onze baas Abdullah, maakt wel drie keer excuses en geeft aan dat de company eigenlijk voor het gebak moet zorgen; als compensatie maakt hij enkele foto’s en dat is nog veel leuker. Mohammed heeft nog een cadeau geregeld en ik ontvang een mooie pen, met de boodschap: “To write another 25 years”!

Op de compound doen we met een klein “dinner” de viering nog even dunnetjes over. André; Andy; Bob; Ed; Michael en Paul sponsoren tot mijn verrassing het “dinner” en daarnaast zijn er nog enkele gifts. Strakke sportshirtjes welke precies passen met de uitdaging om ze passend te houden! Om de noodzaak tot bewegen te stimuleren krijg ik, als symbool voor “The Flying Dutchman”, nog een raketje met snoep. Het geeft een voldaan gevoel. Thanks very much guys!

Zoals reeds eerder geschreven zijn begin mei de verhuisdozen uit Elsloo aangekomen en ben ik op zoek gegaan naar iets meer woonruimte door enkele bezoekjes te brengen aan de afdeling “Housing” bij SABIC en aan de dames van de administratie op de compound. Veel eerder dan verwacht, hoor ik begin juni dat er “iets” beschikbaar is en op donderdag 13 juni wordt er verhuisd naar “Villa 336”. Niet meer in het “Bachelor Building”, maar naar de “Inner Circle” van de compound; waar HR SABIC met André; Paul en Richard in aantal een dominante groep bewoners lijkt te gaan vormen.

’s Ochtends om 9.00 uur ligt de sleutel klaar en om 10.00 uur, is met hulp van Ed, de klus al grotendeels geklaard. Een zestal grote verhuisdozen worden in de middag door de mannen van maintenance gebracht; de internetbeheerder doet zijn job; “Villa 336” is om 4 uur ingericht en ik zit lekker aan het zwembad. Met 2 slaapkamers; 2 badkamers; 2 toilettafels; 2 toiletruimtes; een veranda bereikbaar vanuit slaapkamer en woonkamer en in de voortuin een zwembad met jacuzzi, voelt het “Like a paradise”.
De woning ziet er keurig uit en het lijkt erop dat de hele keuken- en poetsinventaris is vernieuwd. Een 12-delig (!) servies met de barcode nog op de borden; een nieuw koffiezetapparaat, evenals de waterkoker en de sinaasappelpers; het trapladdertje; de bezem; de wc-borstel en de mop nog in de verpakking; net als de strijkplank; maar dat laatste zie ik nog niet veranderen. Ook de afwasmachine ontbreekt niet; thuis een van mijn favoriete apparaten, maar hier lijkt dat niet echt nodig.

Alles ziet er “blitze blank” uit. “Nothing to complain”. Hoewel, één nadeel, de dagelijkse poesthulpen zullen hier niet verschijnen; dus zal ik af en toe (of regelmatig?) zelf aan de bak moeten. Inmiddels al een keer met de stofzuiger in de weer geweest (ja,ja!) en wat zand eruit geschept want dat had de vorige bewoner kennelijk vergeten.
Inmiddels is dit weekend de “Villa” ingewijd met een “House Warming Party” en voel ik dat er een ander veranderproces gaande is; namelijk leren omgaan met het gevoel dat je “alleen-in-een-huis-bent”. Dat voelt toch verrassend anders dan “alleen-in-de-studio.”

"Feitjes-van-de-Week":

Gast: mijn Belgische collega uit het MT SC Chemicals; Steven Beddegenoodts. Een man met veel airmiles vanwege zijn global rol als verantwoordelijke voor veiligheid in de Logistiek van Chemicals. Steven is een aantal dagen in KSA en brengt bezoeken aan Riyadh en Jubail. We kletsen op kantoor even bij omdat ons beider agenda een langer bezoek niet toelaat. Dat halen we nog een keer in.

Mijn agenda laat een lange ontmoeting niet toe, want maandag 17 juni heb ik een marathondag voor de boeg. Om 4.30 uur opstaan om naar Jubail te vliegen en om 17.00 uur naar huis. Het volgende gaat over iets meer dan “Feitjes-van-de-Week”, maar voor de “kenners” zeker interessant lijkt mij. Een dagje “Change” in het Kingdom is vanuit een professioneel oogpunt, wat anders dan in Holland. In dit proces is sprake van een zeer sterk “Blauw Kleurend Reizend Gezelschap”, met een “Touroperator” die alles wil weten en regelen, geheel in stijl met de Arabische control-cultuur. In die cultuur past ook een vleug “Geel”; maar ongetwijfeld veel meer aanwezig dan voor mij zichtbaar. “Groen” en “Rood”, spreken mij vanuit HR-perspectief natuurlijk veel meer aan, maar “Blauw” zit zo diep geworteld in de stijl van de direct betrokken managers, dat ik me wel moet aanpassen. Soms oogt het proces “Wit”; dat is niet het gevolg van bewuste interventies, maar omdat iedereen “van alles doet”.
De uitdaging is om te zien hoe deze processen verlopen; welke rol diverse managementlagen vervullen; want zij “doen” de verandering; en waar mogelijk toch ietsje van de organisatie-ontwikkelende en lerende kant in te brengen, maar hints in die richting komen minimaal binnen. Voorbeeld: Zouden deze twee afdelingen kunnen integreren op basis van gelijkwaardigheid? “We take them over!” Feeling voor het creëren van nieuwe betekenissen en “hoe-dat–te-doen”? “We have Q & A’s”. Aandacht voor andere mindsets; evalueren en je afvragen “Wanneer is de verandering een succes?”, roepen vragende blikken op. Toch krijg ik een uitnodiging om zondag weer die kant uit te komen en dat is een goed teken.

Nog even iets luchtigers. Hoewel. Deze week is de temperatuur vrijwel elke dag 40 – 43 graden; “Binnen Blijven” is het devies en niet te veel activiteiten ontplooien als je naar buiten moet. Het zwembad mag je wel opzoeken en met een water-temperatuur van 29 graden, kan ik zelfs zonder te “proeven” direct een duik maken.

Volgende week weer voor een workshop over carrièrelijnen in Manufacturing even op en neer naar Amsterdam; zondag opnieuw “Change” in Jubail. Zo krijg ik ook nog wat airmiles bij elkaar.