Deel 17: Werken voor SABIC in Riyadh / Saudi Arabi

Thema van de week: Gecompenseerde Finale.

Week: 24 – 30 mei

Deze week ligt het accent een beetje meer op sport en met name “voetbal”. Van de Champions League finale tussen Bayern München en Borussia Dortmund heb ik alleen de eerste helft kunnen bekijken, want ik vlieg de volgende ochtend om 7.00 naar Dammam in verband met een bezoek aan Jubail en dat betekent voor 5.00 uur opstaan. Natuurlijk slaap ik slecht, want na een vermakelijke eerste helft blijft de wedstrijd door m’n hoofd spelen en dus op enig moment toch maar opgestaan. Niet dat ik voorkeur heb voor Bayern, maar de wetenschap over de uitslag blijkt wel bevorderlijk voor mijn nachtrust.

Het gemis van de tweede helft en vooral ontknoping van deze eindstrijd, wordt een aantal dagen later een beetje gecompenseerd door een bezoek aan de finale om de “King’s Cup”; zeg maar de finale om de “Amstel Cup”. Deze wedstrijd wordt gespeeld tussen “Al-Shabab”, uit Riyadh, en “Al-Ittihad” uit Djedda; beide teams spelen in de top van de “Saudi Premier League”. “Al-Shabab” wordt getraind door Michel Preud’homme; voormalig doelman van de “Rode Duivels” en ex-trainer van o.a. FC Twente. Met zijn Belgische staf verblijft hij op de compound “Kingdom”; onze Belgische SABIC collega Stefan Vanormelingen woont daar eveneens; onderhoudt nauwe contacten met de “Preud’homme clan” en houdt ons op de hoogte van de ontwikkelingen in het Saudische voetbal. Zijn suggestie om de wedstrijd te bezoeken hoeft natuurlijk maar een keer te worden gedaan. Met z’n vieren gaan we op weg naar het “King Fadh Stadium”; capaciteit 67.000 plaatsen; met een van de mooiste tentdaken ter wereld. By the way, onderweg tankt Stefan nog even 63 liter voor acht hele eurootjes; inclusief bediening!

Hij heeft twee kaarten gekregen en nu is de vraag “Voor welke tribune zijn deze?” Dat lossen we snel op door twee soortgelijke kaartjes te kopen (20 SAR is € 4,= per stuk); het blijkt dat er maar één soort kaart is en dat we overal in het stadion kunnen zitten, behalve op de VIP-tribune. We zoeken een mooi plaatsje uit naast de hoofdtribune; nabij de fans van “Al-Shabab” en hebben veel bekijks, want drie Hollanders en een Belg zien ze hier natuurlijk niet elke dag in het stadion. Een vriendelijk woordje doet veel, want als we tijdens de wedstrijd de “Pindaman” vragen om enkele blikjes cola, laten de Saudi’s weer eens hun gastvrijheid zien en worden we gesponsord door een buurman. Zou dit gebaar in een Nederlands voetbalstadion naar een Saudi worden gemaakt?

Met Stefan; fan van Anderlecht; Roelof; aanhanger FC Groningen en Remco supporter van RKESV, ben ik als Fortuna-sympathisant in goed gezelschap. “Kenners onder elkaar” zullen we maar zeggen en na 5 minuten is het oordeel al geveld; geen nivo Anderlecht; ook niet FC Groningen; maar ergens tussen Fortuna en RKESV. Laten we zeggen “rechter rijtje Jupiler League”. Het voetbal is niet hoogstaand en hoewel het stadion; met naar schatting 20.000 toeschouwers; lang niet is uitverkocht; is de sfeer daarentegen top. De supporters van beide teams houden elkaar, zowel in aantal als gezang, in evenwicht en dat is verrassend want de afstand Riyadh – Djedda is ruwweg 1000 kilometer.

De analytici karakteriseren de wedstrijd al ruimschoots voor de rust als ”een slaapverwekkend potje zomeravond voetbal”. Bij de uitgebreidere analyse in de pauze is de unanieme mening dat het wederzijds respect groot is; de verdedigingen overheersen; er dus geen echte kansen zijn geweest; er nauwelijks druk wordt gezet, maar dat is gezien de omstandigheden ook wel erg zwaar. Daarbij niet doelend op de kwaliteit van de échte (!) grasmat, maar op de temperatuur, welke om 23.00 uur, direct na afloop van de wedstrijd, nog altijd zo’n 30 graden is!
De vooruitblik: “Doelpunten worden duur” en “Wie het eerst scoort, is bijna zeker van de winst”. Kortom alle cliché’s komen voorbij, maar alle bespiegelingen kunnen, na het spelen van het volkslied bij aanvang van de tweede helft, snel naar de prullenbak. Binnen een kwartier staat het 2-0 voor "Djedda" met doelpunten van grote kwaliteit; uitstekende counter en prachtige individuele actie. Het vieren van doelpunten heeft de laatste jaren, “all over the world”, soms verrassende vormen aangenomen en in deze wedstrijd zijn het vooral de spelers van "Al-Ittihad" die steeds geknield ter aarde gaan als er is gescoord; het lijkt erop dat zij Allah danken.

Het wordt een open wedstrijd omdat “Al-Shabab” “iets” moet doen, en gezien de temperatuur is het geen verrassing dat er tussen de aanval en de verdediging ruimtes ontstaan “zo groot als woestijnen”. “Al-Shabab” komt bij 1-2 en 2-3 nog even terug in de wedstrijd; maar “Djedda” blijkt zeer effectief in het benutten van de kansen en ook hier een allesbeslissend doelpunt (2-4) in de allerlaatste minuut. Ook op dat punt dus enige compensatie. Kortom een saaie eerste helft, gevolgd door een zeer amusante en doelpuntrijke tweede met een, volgens alle kenners, verdiende winnaar. Dit alles in een zeer vriendelijke sfeer.

Beide elftallen denken en spelen overigens zichtbaar als een team; zo is het aantal individuele acties, wat je in exotische voetballanden wel vaker ziet, zeer beperkt. Wellicht de hand van Preud’homme en zijn Servische college Dimitiri Davidovic, die overigens ook jaren in België speelde? Zouden ze hun spelers ook aanspreken op onterecht appelleren of op respect tonen voor de arbitrage? Geappelleerd wordt er niet en het respect voor scheids- en grensrechters is groot. Pas (Western thinking?) in de 55e minuut noteer ik enig misbaar in de richting van de scheidsrechter en in feite blijft het daarbij. Is het de invloed van de coach of een cultuur-aspect; namelijk veel respect voor de hiërarchie?

Na afloop pakken we nog even de huldiging mee, om vervolgens in de chaos van het verkeer te duiken. Het stadion is prachtig, de infrastructuur rondom is een drama; het verkeer is wild west en de vreugde van de Djedda-fans lijkt ook in het verkeer geen grenzen te kennen. Uiteindelijk kost het bereiken van de compound bijna net zoveel tijd als de duur van de wedstrijd. Toch is het een leuke avond en bij een volgende interessant affiche gaan we weer kijken.

Nog enkele feitjes van de week:

• Ontmoetingen deze week met Frank Claus; druk om enkele projecten geaccepteerd te krijgen en Fons S’ Jegers. Fons is als zelfstandig consultant werkzaam bij SC Chemicals en tijdens de “Sittardse periode” heb ik niet veel contact met hem gehad. Daarom is het des te leuker en verrassender dat hij me laat weten naar Riyadh te komen. “Je hebt bij je vertrek een mailtje rond gestuurd met een uitnodiging je op te zoeken en dat pak ik graag op” Al etend en pratend blijkt Fons een globetrotter te zijn en logistiek werk heeft gedaan voor de EU in Albanië en Kosovo; werkte voor “Artsen zonder Grenzen” in Rwanda; werkte in het Verre Oosten; reisde door Nepal; India en de VS. Zijn droom is om een aantal weken in een jeep door KSA te rijden. Ik heb me nog niet gemeld als vrijwilliger.

• 4 juni start Arabische les

• Nog even dit. Inmiddels heeft deze site zo’n 5000 hits en daar ben ik toch wel een beetje trots op. Om eerlijk te zijn, er zitten ook een paar hits van mezelf bij, want ik kijk natuurlijk regelmatig even hoe de stand is. Alle volgers hartelijk dank voor jullie belangstelling en reacties, maar ……………………………………………………………………………………………………………………………………………………….

• de volgende week is er een kleine pauze in verband met mijn “weekendje Dubai”