Deel 12: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia
Door: Sjraar van Heijster
Blijf op de hoogte en volg Sjraar
12 April 2013 | Saudi Arabië, Riyad
Week: 5 - 12 april
Afgelopen week heb ik beloofd om over het “Janadriyah Festival” te schrijven; een evenement waar cultuur en economie elkaar ontmoeten, vaak in typisch Arabische bouwwerken. We bezoeken dit festival twee keer, omdat we bij het eerste bezoek onder de indruk zijn en graag, ook "by night", meer Arabische cultuur willen opsnuiven.
Bij het eerste bezoek is de, overigens gratis, entree even lastig als we worden tegengehouden door streng kijkende Arabische agenten. Ingrid, dat is misschien wel het meest spannend in dit land; overheidsdienaren die je streng gaan aankijken en in het Arabisch tegen je blijven praten; dan word je soms toch even net wat kleiner. We wachten onze kans af; lopen vervolgens met de grote stroom bezoekers achter een bus aan en we staan op het terrein. Wie krijgt ons hier nog vandaan!
Al snel wordt duidelijk dat het vandaag een uitstapje is “voor heren”; onder de duizenden bezoekers zijn vele jongeren, een dame komen we niet tegen. Kun je je dat voorstellen? Overigens een fantastisch gezicht, al die duizenden mannen in hun witte thobes en rode met witte guthra´s; toch eens nagaan hoe ze die zo mooi schoon houden. In onze casual outfit voelen we ons vaak bekeken, anderzijds krijg je veel reacties: het “Where are you from?” en “How are you?” vliegen je om de oren. Vriendelijkheid alom. Ook bij de promo boys! Bij dergelijke manifestaties in “onze” omgeving, komen de “Meiden van Veronica” naar je toe en zijn de “Coca Cola Girls” zichtbaar aanwezig; hier zijn het de “Almarai Boys”; die de producten van de grootste zuivelproducent in ’t Kingdom promoten. Een vrolijk sfeertje, zonder een druppel alcohol; geen rommel op de straat; geen geschreeuw; geen gedrang; gewoon op je beurt wachten; als je even moeite hebt om een foto te maken, wordt er ruimte voor je gemaakt; twee - drie rijen van het publiek gaan opzij en je ziet de trots als de Arabische cultuur wordt vastgelegd. Waar kom je dat nog tegen?
Diverse organisaties presenteren zich; zoals ministeries van “Financiën” tot “Religieuze Zaken”; grote bedrijven; onderwijsinstellingen en veel middenstanders die hun waar letterlijk “aan-de-man” brengen.
Na een bezoek aan een paviljoen dat ons enig inzicht geeft in het dagelijks leven van de Arabier; staan we plotseling voor een grote hal van een technische school. Gezien onze band met SABIC, (waar zijn “wij” op dit festival?) lopen we naar binnen en al snel heeft de PR-manager ons gespot. Hij leidt ons rond langs een groot aantal stands waar leraren en leerlingen ons laten zien hoe timmerlieden; installateurs; fotografen; kappers (nee dank je, ik hoef niet in de stoel!); werktuigbouwers; modeontwerpers worden opgeleid en ook hoe kinderen van 7 tot 12 jaar al vertrouwd worden gemaakt met techniek. Eenmaal op de praatstoel, komen de leraren er niet meer vanaf en even vrees ik dat we de rest van ons verblijf in dit paviljoen blijven hangen; zeker als de PR-manager ons uitnodigt voor de koffie. We worden meegenomen naar, zoals Ed het noemt, “The Royal Box”. Het heeft iets van een skybox; afgeschermd, maar wel met uitzicht op het paviljoen en voorzien van Arabisch bling bling meubilair; hoogpolig tapijt en daarnaast natuurlijk koffie; dadels en andere zoetigheden. We praten verder met de PR-manager en worden voorgesteld aan diverse andere heren, waarvan ons niet duidelijk is wat hun rol is en waarom we dit allemaal ondergaan. Als we te kennen geven dat we toch echt verder willen kijken op het terrein, verschijnen er plotseling twee jongens. Kijkend naar wat ze bij zich hebben, moeten ze van de timmerafdeling zijn; onder het geklik van diverse camera’s wordt ons beiden een houten kistje, bewerkt met goudkleurige nagels, aangeboden. Daarnaast nog een zakje met gadgets. Wie zijn wij dat we dit mogen meemaken? We kunnen de gifts hier achterlaten en aan als we vertrekken weer ophalen. Als we de cadeaus, kort voor vertrek willen ophalen, zijn ze uit het zicht verdwenen. Het zal toch niet? We moeten weer in de box komen; krijgen speldjes aangeboden en weer klik; klik; klik. De koffie slaan we toch echt af, al is dat misschien tegen de cultuur, want de taxi wacht. De ceremonie is een voorbeeld van gastvrijheid en hartelijkheid; een aangename verrassing en als je wat langer over het terrein loopt, geldt dat voor het hele festival.
We genieten van typisch Arabische zang en dans. Hoewel de zang voor ons vaak veel van hetzelfde is, wordt er een fascinerend schouwspel opgevoerd, waarbij de attributen vooral bestaan uit zwaarden; geweren en wandelstokken. Kan de tegenstelling groter? Zouden het symbolen zijn voor bedachtzaamheid en actie; oud en jong; vredelievendheid en agressie? Later horen we dat de wandelstok vooral de “fun” symboliseert en het zwaard “rechtvaardigheid en kracht”.
Van de gebeurtenis begrijpen we niets, maar het is een spektakel omdat er veel beweging is bij de zwaardvechters; daar omheen vredig wandelende mannen die zwaaien met hun wandelstokje; aan weerszijden van het pleintje een rij met 15 zangers en een solist die hen opzweept. Je ziet het plezier van de deelnemers; het enthousiasme van het publiek; kortom een genot om te zien en ook te horen.
Het is in elk geval zo verrassend dat we besluiten nog eens te gaan en, zoals reeds gezegd, in de avonduren. Zijn er bij het eerste bezoek duizenden bezoekers, nu schatten we het aantal op tienduizenden. Het verschil wordt gemaakt door de dames. Kilometers voor het terrein staan we al in de file; de gratis (!) parkeerterreinen zijn overvol en de wijze van parkeren, is zodanig dat je je afvraagt hoe men hier men hier nog wegkomt. We lopen de laatste kilometer naar de ingang, waar we dit keer alleen belangstellend worden bekeken, wellicht een teken dat de agenten wat vriendelijker zijn vanwege het grote aantal dames. Het lijkt wel een “Ladies Night” en onder dergelijke omstandigheden, mag je niet overal naar binnen. We houden ons oordeel nog net voor ons, want bij een “Ladies Night” in Holland of Engeland is het niet anders. Anders is wel, het tonen van de emotie. Één, van de vele optredende groepen, is kennelijk erg populair; krijgt vermoedelijk wat te uitbundig applaus van jonge dames en deze worden gevraagd om hun temperament ietsje te temperen. Hoe moet dat in deze feeërieke omgeving waar je wordt meegezogen in een relaxte sfeer van vriendelijkheid en gastvrijheid? Vanuit ons perspectief, is die vraag ook een verrassing.
Feitjes van de week:
• Afgelopen week af en toe slecht weer; veel stof / zand in de lucht (soort mist) en het smaakt bovendien niet lekker!
• Bezoekers deze week waren: “HR Directeur Europe”, Wim Dufourné; Frank Heessels met echtgenote, een SABIC collega uit Bergen op Zoom, die zich oriënteert op een verblijf in Saudi Arabia en ook John Krans uit Sittard is op onderzoek.
• Van 15 - 19 april naar Amsterdam voor de workshop over “Career Development in Manufacturing” en aansluitend een weekje Elsloo, dus ……………………………………………………………….
• Voor wat betreft deze column ben ik even een paar weekjes met vacantie
-
12 April 2013 - 20:46
Carla:
Hoi mop ben benieuwd naar die houten kist. Stuur je me een foto? Je verhaal is weer prima en zie de mannen al lopen in hun witte gewaden. Dat zal een geweldig gezicht zijn geweest. Gr. Van iedereen en een natte lik vanQuincy -
14 April 2013 - 13:54
Jet En Joep:
Hallo Sjaar Hier wordt het langzaam lente dus als je in Elloo bent beginnen de eerste kalen bomen wat op te fleuren
Dat je daar nof stof moet bijten is bijzonder maar ik lees vooral dat je je prima vermaakt en veel leert over een andere cultuur. Ik vind de verhalen die je schrijft buiten gewoon goed geschreven
je kan echt je dagelijks leven volgen
Knap gedaan en ik zou zeggen tot snel ziens
jet en Joep -
21 April 2013 - 10:01
Ingrid:
Mooi verhaal en schitterende foto's weer! Is dat de Doos van Pandora? Benieuwd wat daar allemaal uit komt! Dat van die fun met wandelstok, moet je maar aan mam vertellen...haha... Greetz!
-
24 April 2013 - 16:26
Paul:
Hoi Sjraar,
Wederom een mooi en onderhoudend verhaal. De opvoering met zwaarden en stokken die je gezien hebt, is waarschijnlijk Al Ardha; dit is een soort ceremoniele zwaarddans die bij bijzondere (!) gelegenheden wordt opgevoerd.
Leuke foto's weer. Goede reizen :)
P. -
27 April 2013 - 00:59
Huub En Irene Rutte:
Hallo Sjraar,
Zo te lezen heb je het wel naar je zin. Lukt het je om de oliepprijs nog naar beneden te krijgen? :-)
Leuk om je verslag te lezen.
Hartelijke groeten uit Friesland.
Het ga je goed.
Huub en Irene.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley