Deel 11: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Thema van de week: Wensen vervullen

De elfde column van “Waar ben je nu? ligt voor je en ik ben zeer verheugd over het grote aantal lezers en de frequente reacties op de voorgaande afleveringen. Het motiveert mij elk weekend weer om tijd te besteden aan de blog, maar het valt niet mee om te blijven voldoen aan de verwachtingen. De reacties variëren sterk. Enkele voorbeelden: Ingrid wil graag “dat het spannend blijft”; hoe moet dat hier? Juni wil graag veel over het eten aan de weet komen; Paul wil weten hoe de kamelenmelk smaakt en Jacqueline is een beetje jaloers op het weer. Ook zijn er vragen. Zoals Wilma die graag wil weten wat of wie een “Hötje” is. Ter verheldering, het is letterlijk vertaalt een “uitje” (met de het accent op een “korte“ “ui”) en het is de koosnaam voor mijn echtgenote Carla. De meest verrassende vraag c.q. verzoek komt echter van collega Mandy. Ze vertelt me dat onder medewerkers bij de IKEA in Heerlen een wedstrijd wordt gehouden in het verzamelen van de IKEA-catalogussen van de hele wereld. Je raad het al “die van Riyadh” is niet te krijgen en nu vestigen enkele medewerkers hun hoop op mij.
Hoe kan het dat in een klantvriendelijke organisatie als IKEA medewerkers geen catalogus van een ander filiaal kunnen krijgen? Die handschoen pak ik graag op en om Paul, en mijzelf, een plezier te doen, ga ik met Ed op de 1e ochtend van het weekend ook op zoek naar de kamelenmelk. Eens kijken of we op een ochtend een gidsje en een pak kamelenmelk kunnen scoren. Het zou te gek zijn!

Bij mijn eerste bezoek aan de IKEA stond ik voor een gesloten deur; dus deze keer wel goed op het internet gekeken; het blijkt dat op donderdagochtend iedereen van 9-12 welkom is. Een check op het internet of ze een catalogus hebben levert de reactie op: “please check your spelling” Als dat maar geen voorbode is! Even na negenen stappen we naar binnen en binnen 10 meter lopen we tegen een “dikke gids” aan; welke helaas aan de ketting ligt, maar deze snelle, eerste ervaring geeft moed. Even later alweer een “dikke-gids-aan-een-ketting”. Met het verhaal van “IKEA Heerlen” als achtergrondinformatie, probeer ik de medewerker te verleiden, maar deze geeft te kennen dat de gidsen “Just for internal use” zijn en niet worden verspreid. Hij verwijst netjes naar Customer Services. Daar aangekomen opnieuw de achtergronden vertelt en de medewerker verstrekt mij direct een Engelstalige catalogus en gaat op zoek naar een Arabische. Dat lukt ook. Opnieuw de vraag om "die dikke" catalogus, desnoods willen we hem wel betalen. Hij belt zijn manager en laat mij het verhaal doen. Helaas opnieuw nul op het rekest. Tenslotte nog een allerlaatste poging in het magazijn; eens kijken of we daar wat kunnen ritselen. Neen hoor, alle medewerkers kennen de regel en houden zich er strikt aan. Zo gaat dat (meestal) in het Kingdom. De vangst is in elk geval tevredenstellend en nu maar hopen dat dit is wat men in Heerlen zoekt.

Natuurlijk drinken Ed en ik even een kopje koffie. Stel je daarbij niet het restaurant voor zoals dat in Heerlen is, maar een typisch Saudische hoek in een verder zeer Westerse omgeving. Dat blijkt ook enigszins uit het eetgedrag; want op dit tijdstip en in deze omgeving, zien we al diverse Saudi’s lopen met een bord frieten en knakworsten! Juni, mijn indruk is dat overgewicht ook in dit land al een probleem is.
Het restaurant is ingedeeld in een groot aantal vakken. Een groot vak is voor “Family’s” met zitjes voor gezinnen, welke steeds voor drie kwart omgeven zijn door een 1,5 meter hoge (IKEA?) boarding en op de open plek, schermt een gordijntje de omgeving af. Het heeft de aanblik van een groot aantal afgeschermde treincoupés en af en toe betreedt iemand het gangpad. Het voordeel van deze opstelling is dat je niet gaat rondkijken; gedwongen bent om aandacht voor elkaar te hebben en niet iedereen zit te kijken wat je hebt gekocht. Maar dat zullen niet de redenen zijn geweest voor deze opstelling.

Na het kopje koffie gaan we op zoek naar de kamelenmelk. In de voorafgaande week had ik al enig speurwerk gedaan, maar helaas leidde dat niet tot het gewenste resultaat. Zowel in de mega supermarkt van de “Carrefour” als in de mini-markt van compound, een soort campingwinkel, zit dit soort melk niet in de voorraad. De beheerder van de compoundwinkel geeft aan dat er geen vraag naar is en verwijst mij naar de “Panda”, welke vlakbij de IKEA ligt. Dus even de straat oversteken.
Navraag in deze winkel leert echter dat men dit product ook hier niet verkoopt. De verklaring van Ed is, dat dit product wellicht niet genoeg status heeft en derhalve niet in de voorraad zit. Mijn gedachte, maar wellicht is dit te veel “western thinking”, is dat het een typisch Arabisch product, waar je trots op bent en dus in je assortiment zit. We vragen enkele malen en telkens is er weer even hoop als de medewerker naar een ander vak loopt. Helaas toch weer melk van de koe. We kunnen ons niet voorstellen dat in deze super supermarkt geen pakje met kamelenmelk te vinden is. Toch is het zo!
Voordat chauffeur José komt, hebben we nog wat tijd en we maken een klein rondje door een “Doe het zelf” winkel. Hier lopen we onze Indische HR-collega Harshpal, tegen het lijf en vertellen welke wens we denken te kunnen vervullen en welke nog open staat. Hij geeft aan dat er wellicht bij hem in de buurt een mogelijkheid is; zaterdag op kantoor horen we meer; en hij verwijst ons naar de Camel Souk.

Als compensatie voor deze activiteiten wordt er op vrijdag een cultureel verantwoord bezoek gepland aan het Janadriyah Festival. In de media is er nauwelijks aandacht voor, maar enkele SABIC collega’s hebben ons hier op attent gemaakt. Het is een ontmoetingsplek van Arabische cultuur en economie. We arriveren om 14.30 uur en mogen pas om 16.00 het terrein betreden. Het wordt een zeer verrassend bezoek en ik zal daarover de volgende keer meer vertellen, want de 1,5 uur welke ons resten tot de entree zijn ook de moeite waard. Ingrid, het is niet steeds spannend, maar er gebeurt wel wat.
Gezien het feit dat “de-wens-van-Paul” nog open staat, besluiten we naar de Camel Souk te rijden; deze is niet zover hier vandaan. We gaan op zoek naar de “camel milk”; voordat we echter bij de camels komen, doen we nog een supermarktje aan in de buurt van de souk, deze authentieke super zal deze melk toch wel hebben. Via via komen we in een obscuur magazijntje, maar ook deze magazijnman kan ons uiteindelijk niet helpen, als dank voor de moeite kopen we drie blikjes Pepsi voor nog geen euro. Dan maar naar de fabrikant!

Als onze chauffeur Hirsdi aanstalten maakt om te stoppen, begint de kamelenhouder al te zwaaien. Kennelijk herkent hij ons nog van het laatste bezoek en prijst meteen zijn kommetjes aan. Twintig SAR voor een gemiddelde kom; (½ liter?) da’s ongeveer € 4,=; niet goedkoop, want in Holland heb je er volgens mij wel 2 liter (koe-)melk voor, maar een wens gaat in vervulling en de gebeurtenis is meer dan de moeite waard. Eerst worden de kommetjes "gespoeld”; de baby camel krijgt nog even voorrang; een paar flinke halen en het kommetje is vol; inclusief een prachtige schuimkraag. Daar het de eerste keer is dat ik zo’n verse melk drink, beperk ik me tot enkele slokken; geef de kom door aan Ed, die deze weer doorgeeft aan de baby camel. Bij de eerste slok probeer ik, met de beschrijving van wijnen in het hoofd, te bedenken hoe dit smaakt. Niet zo warm als ik had gedacht; eigenlijk wel redelijk fris, niet uitgesproken zoet en toch beetje plakkerig; fluwelig; vol en rond. Conclusie: Lekker. Paul, je kunt het gerust drinken!

Twee wensen vervuld en een heuglijk bezoek aan een festival, waarover meer in de volgende aflevering.

Nog enkele andere feitjes van de week:
• Collega Dhaiffala Al-Otaibi is vader geworden van een dochter (3 dochters en 1 zoon)
• Ed mag Mall (winkelcentrum) niet in vanwege (te) korte broek
• Fool’s Day (1 April) gaat ongemerkt voorbij en dat past hier ook zo
• VPN aansluiting en OCS gerealiseerd! (voor insiders)
• Goede discussies met enkele collega’s over prioriteiten voor HR Manufacturing, met kritische blik op het imago van HR in de organisatie
• Speciaal voor Jacqueline: de temperatuur begint op te lopen en is afgelopen week regelmatig 35+.