Deel 30: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Thema van de week: Adem benemende natuur

Weken: 11 - 18 oktober

Met “Drie op reis” gaan we verder en verkennen Muscat en omgeving; maar eerst even iets over het Oman, dat een oppervlakte heeft van acht keer Nederland en met 3,5 miljoen inwoners is het een van de dunst bevolkte landen ter wereld. Ten opzichte van de handelsroutes naar Azië; Afrika en het Midden-Oosten ligt het zeer strategisch en toch heeft het land zich pas de laatste veertig jaar, onder leiding van Sultan Qaboos bin Said, sterk ontwikkeld. Hij kwam in 1970 aan de macht door zijn vader (!) af te zetten; is een absoluut vorst, maar toch zeer populair onder de Omani’s omdat hij het land rust en welvaart heeft gebracht. Hoewel Oman geen echte oliestaat is, is olie toch een belangrijke inkomstenbron en het geld wordt veelal geïnvesteerd in infrastructuur, onderwijs en gezondheidszorg. Andere inkomsten komen uit visvangst en toerisme. Met zijn natuurlijke bronnen; zee en strand; bergen en woestijnen; eeuwenoude historie en rijke cultuur; een heerlijk klimaat en vooral vriendelijke mensen; is het een land met potentie.
Het toerisme groeit; zeker Muscat en omgeving wordt in de periode oktober – maart druk bezocht; de stad maakt een vriendelijke en levendige indruk; veel verkeer; veel reclames; veel winkels; een prachtige corniche; met terrassen en muziek in restaurants, maar geen alcohol. Veel authentieker en minder hectisch dan Dubai en een meer liberaal klimaat dan Saudi Arabia. Het wordt duidelijk dat Arabische landen toch sterk verschillen in hun cultuur.

Een nadeel van Muscat is het “Poor Public Transport”, zoals de Omani’s zeggen. Je bent aangewezen op taxi’s en het is steeds even informeren naar de prijs, want ze kennen geen meters. Toch vragen de chauffeurs (enkel Omani’s!) geen overdreven bedragen en vaak komt er een wedervraag “What do you want to pay?”. Dat is de eerste keer verrassend, maar het went snel en meestal zitten we in de buurt. Steeds een taxi, tikt overigens wel aan en als je de indruk hebt dat Oman spot goedkoop is, zit je mis. Natuurlijk liggen prijzen lager dan in Holland, maar de Omani’s moeten hard werken om de kost te verdienen en veel inwoners hebben meerdere banen. Zo spreken we taxichauffeurs die eveneens werkzaam zijn bij een bank, ambtenaar bij het Ministerie van Defensie of Operator op een olieveld.
Op onze vraag wat verder karakteristiek is voor het volk en land komt steevast min of meer hetzelfde antwoord: “Friendly; Hospitality; Clean and Peaceful’ En beeld dat we kunnen bevestigen. Enkele voorbeeldjes? Als we ’s ochtends op de “Hop on Hop off” bus wachten, komt er een telefoontje dat de bus 5 à 10 minuten later is vanwege verkeersdrukte (!); het reisbureau zoekt dagelijks contact om te informeren naar onze ervaringen en wensen en de lijfspreuk van onze gids Majed is: “You manage the time and I am your map”. Tijdens onze driedaagse rondreis staat hij dag en nacht klaar en steeds stipt op tijd.

We kunnen nog “Modest” toevoegen; in die zin dat het land zijn mogelijkheden kent en daar naar handelt en, zoals op plaatsen waar toeristen komen, velen zijn “Commercieel Handig”. Zo staan er, naast culturele activiteiten als bezoek aan de moskee, ook hele basale zaken op het wensenlijstje van Rik en Eef: “laten scheren bij plaatselijke kapper”. We stappen een zaak binnen en vragen wat “Shaven” kost. “Two Reaal” (€ 4,=). “OK, deal”. Eef neemt als eerste plaats in de stoel en tijdens de behandeling biedt de kapper ook een gezichtsmassage aan. Vooruit dan, nog eens 2 Reaal. Nadat ook Rik weer een “baby skin” heeft, verleidt de kapper mij om het baardje nog even bij te werken. “Omani style Sir? Just like our Sultan?” “Ok, go ahead”.
Natuurlijk zijn er ook de gebruikelijke “bij-de-kapper-gesprekken”. “Where are you from?” “Holland?” Altijd is er herkenning; respect; ons imago is zeker positief en steeds komen begrippen op tafel als: “Tulips; Windmills; Football en ……………… Weed”.
Tenslotte krijg ik nog een kleine poetsbeurt; worden nek en rug nog eens flink gemasseerd en voor acht Reaal stappen we de deur uit, geknipt; geschoren; gemasseerd en vooral met veel plezier. Op de laatste avond van ons verblijf gaan we nog eens naar de kappers; twee keer in één week; da’s nog nooit gebeurd. Opnieuw tonen ze hun commerciële aanleg, want als we de zaak tot op een meter of tien zijn genaderd; geloof het of niet; stormen beiden naar buiten en nodigen ons opnieuw uit voor een scheerbeurt. Handige en plezierige jongens, die kappers van Muscat.

Natuurlijk zitten we niet alleen in de stoel bij de kapper; er moet ook nog wat worden bekeken. Na overleg met de manager van het reisbureau, gaan we eerst dolfijnen spotten; vervolgens doen we een driedaagse, met bezoeken aan de oude hoofdstad Nizwa, met een prachtig gerestaureerde souk; het schildpaddenreservaat van Raz al Jinz; diverse wadi’s en terug via de woestijn “Wahiba Sands”. Een heftig fysiek programma, maar om te beginnen is het heerlijk om twee uur op zee te dobberen en prachtig om te zien hoe de dolfijnen steeds even boven water komen. Het lijkt wel of ze er een spel van maken, want je bent telkens net te laat voor de foto of kijkt juist naar de verkeerde kant, maar het beeld in je geheugen is onuitwisbaar. Het ideale plaatje, met hoog boven het water springende dolfijnen, kunnen we dus niet maken. Wat dat betreft hebben we het bij de schildpadden makkelijker, al moeten we daarvoor om 3 uur ’s nachts uit ons bed, maar die beestjes bieden wel wat.

Onder leiding van een gids gaan we in kleine groepjes het strand op en ontdekken drie zeeschildpadden; met een afmeting van zeker 1 meter bij 70 centimeter. Het zijn alleen de vrouwtjes die aan land komen; die duizenden eieren leggen om een paar schildpadden te laten opgroeien. Ongetwijfeld een vermoeiende bezigheid want ze graven kuilen van ongeveer een meter diep; begraven de eieren, wat steeds gepaard gaat met bewegingen van de “poten” en daarbij stuift het zand ons om de oren. Bijzonder om te horen dat de temperatuur van het zand het geslacht bepaalt. (< 28 graden: vrouwtje!) Na afloop van het legproces is duidelijk te zien hoe moeizaam deze dieren zich over het land voortbewegen en hoeveel moeite het kost om terug te kruipen naar zee, waar ze snelheden van 40 km per uur halen. Voor ons is het prettig, want dit fotografeert iets makkelijker dan de dolfijnen. Tegen zevenen kruipen wij, moe maar voldaan, nog even terug in ons bedje alvorens de reis verder gaat.

Op weg naar Raz Al Jinz, bezoeken we de “Wadi Shab”. Wadi’s zijn grote kloven waar het van de bergen afkomstige water een weg zoekt naar zee; momenteel staat deze wadi voor een groot deel droog en kun je er ‘n pittige wandeling maken. Het begint met een breed pad; de kloof wordt allengs smaller en eindigt in een grotmeertje. Na een minuut of 20 lopen, wordt het steeds meer een klauterpartij; we zien strandjes en meertjes, maar willen naar de echte kern en daarom waden we door enkele beekjes; wat op enig moment natuurlijk fout gaat. De boys voorop constateren dat het beekje steeds dieper wordt en informeren bij Pa of het gaat. “Wat denken jullie? Natuurlijk gaat het, maar de korte broek is niet meer kort genoeg! Het water stijgt! Portemonnee nat; geld nat! Onderkant rugzak nat!” En dan: “Ho, een uitglijer; tas met fototoestel nat!” Gelukkig red ik me tijdig en blijft de schade beperkt. Uiteindelijk bereiken we het laatste meertje; kunnen onze spullen drogen; is er tijd om even bij te komen en verkoeling te zoeken.
Om de echte kern, het grotmeertje, te bereiken moet je zijdelings (!) door een zeer smalle corridor zwemmen. “Your sons did it” zegt een Omani en hij haalt me over. Hij gaat voor door de vijf meter lange gang; ik volg; hou me vast aan de uitgesleten rand en op enig moment voel ik zelfs dat mijn hoofd beide kanten van de gang raakt. “Sjrakeinarabië, rustig blijven!” Als ik er doorheen ben, zie ik in een flits een prachtige grot met een waterval, maar de onrust is te groot om dit echt in me op te nemen; dus weer snel terug via de smalle gang naar open water. Voor me duiken sommigen onder de rotsen, maar ik hou me weer vast aan de muur en na enige seconden voel ik me weer vrij man, in een meertje dat een temperatuur heeft welke je thuis alleen in je bad aantreft.

Na twee dagen met fantastische natuur, keren we via “Wahiba Sands”; woestijn van 10.000 vierkante kilometer; terug naar Muscat. Maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Eerst wordt de spanning opgevoerd, door de bandenspanning op een lager peil te brengen, om vervolgens een voorproefje te krijgen van "Parijs – Dakar". Majed, onze gids / chauffeur, is een uitstekende coureur en bij de tocht over de zandduinen, met scherpe stijgingen en afdalingen, wordt snel duidelijk dat rijden in de woestijn veel techniek; concentratie en inspanning vergt. Het is een ware kunst; Rik zit zich te verbijten, maar mag niet achter het stuur! Op de terugweg naar Muscat hebben we tot onze verassing een fikse regenbui en de wegen raken zodanig overstroomd dat de reis ruim vier uur in beslag neemt in plaats van de beloofde twee uur. Ook dat hoort bij het avontuur.

Als ik twee dagen later terug ben op de compound; de rust ervaar en nog eens de foto’s en video’s bekijk, word me duidelijk dat we veertien dagen in een flow hebben geleefd. Dat we ontzettend druk zijn geweest; veel hebben gezien; gesproken en gelachen; veel gelopen en gezweet; ons vaak hebben verbaasd en werden verrast; soms weinig hebben geslapen; veel onvergetelijke beelden hebben opgeslagen; waarbij Rik en Eef vooral getroffen zijn door het beeld dat het Midden-Oosten ook nogal wat andere kanten heeft, dan vaak in de media geschetst. “Boys, thanks for being my guests!”

Feiten van de week / van het werk:
• De werkdraad is weer opgepakt en met een nieuwe EVP Manufacturing en een nieuwe HR Director Manufacturing Middle East en Africa, ben je snel in het ritme!
• Door de nieuwe HR-organisatie zal mijn rol veranderen en dat bespreken we komende week in het HR Manufacturing Team.
• De Mid Year TRP sessies zijn afgerond; de evaluatie heeft plaatsgevonden en lijkt interessante activiteiten op te leveren.