Deel 59: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Week: 8 – 13 september

Thema: Opgelucht en bezorgd


Deze keer een aflevering welke korter is dan gebruikelijk. Ik probeer al maanden wat korter van stof te zijn en nu lukt het eindelijk. Meteen is het de kortste aflevering sinds december 2012! Ook een beetje vroeger dan gebruikelijk, want vanavond staat de tweede van vier vluchten in de maand september tussen Riyadh en Dammam op het programma.
Het is een zeer drukke maand met veel inspirerende zaken op de agenda variërend van bijeenkomsten met enkel HR-thema’s tot aan Manufacturing strategie voor de komende 10 jaar. Overigens ook met 50% van de werkdagen in Jubail. Maar eerst even de ervaring van deze week; kort en tevens uniek. What happened?

De voorbereiding voor de trips is voltooid; tickets liggen klaar; hotel is geboekt; taxi in Riyadh geregeld; alleen nog even de taxi voor Jubail regelen. “Mijn” chauffeur ter plekke is met vakantie en heeft me een nummer gegeven van een bevriende relatie. De klantvriendelijkheid op dat nummer is echter zo belabberd dat ik na twee pogingen besluit om ter plekke alternatieven te zoeken. Dat geeft geen lekker gevoel en je vraagt je af of er nog meer verassingen komen.

Voor de reis op de avond van 8 september, geeft mijn boardingpas aan dat passagiers voor vlucht “SV 1160 Dammam” moeten inchecken bij “Gate 32”; digitale informatie leert dat het “Gate 34” moet zijn. Geen probleem, maar ik ben er inmiddels wel achter dat je tot het laatste moment scherp moet blijven, want de gate kan wijzigen en de aankondiging is niet steeds echt helder.
Ik dood de tijd met wat lezen; koffie drinken; het lopen van enkele rondjes; kijk onderweg nog eens naar de elektronische informatie en rond boarding time meld ik me netjes in de herenrij bij “Gate 34”. Dames in het linker rijtje en de heren rechts. Mijn ticket wordt gecontroleerd en ik mag passeren. Allemaal routine, totdat er enkele seconden later een “Sir; Sir” klinkt. Zou dat voor mij zijn? Jazeker! De persoon die mijn ticket controleerde geeft aan: “This plane goes not to Dammam but to Jeddah. You have to go to Gate 37” Hoe kan dat nou? Liet mijn scherpte op het laatste moment te wensen over? Een verkeerde trein is me wel eens overkomen, maar een verkeerd vliegtuig zou uniek zijn. Heeft iemand hiermee enige ervaring?

Ben ik opgelucht of moet ik oprecht bezorgd zijn over lekkende controles? Bijna was ik 1000 kilometer uit de koers geraakt. Ik prent me in dat “Sjrakeinarabie” kalm moet blijven en niet stressen. Dat zou 1,5 jaar geleden niet zijn gelukt; nu blijkt dat het kan. Vooruitgang; aanpassing of vervreemding? Ongetwijfeld helpt de morele support van een uiterst voorkomende Saudi. Hij heeft het allemaal zien gebeuren; moet ook naar Dammam en biedt zijn excuus aan. Da’s heel erg netjes!
We lopen naar “Gate 37”, waar we vervolgens netjes worden verwezen naar “Gate 33”. Daar mogen we dan naar ons vliegtuig en wensen elkaar “pleasant flight”. Het is de Saudi ook opgevallen dat het personeel de laatste tijd een stuk vriendelijk is geworden. Dat kan ik bevestigen, maar hoe hebben ze dat voor elkaar gekregen en hopelijk gaat het niet ten koste van veiligheid en beveiliging.

De vlucht is verder inderdaad ”pleasant”, maar de worsteling tussen opluchting en zorg laat me nog niet echt los. Bij de landing zie ik het meteen. Indeed Dammam maar, met een beetje pech, hadden we in Jeddah kunnen staan. Volgens verhalen de meest plezierige stad van het Kingdom. Ze staat nog op mijn “to do” lijstje, maar dan liever op een normale manier.

Feiten-van-de-week:
• Deze week was collega Lavinia Gabriel op bezoek. Het was een gezellig lunchgesprek. Lavinia dank voor je bezoek en tot ziens in Holland.
• Temperatuur deze week nog steeds boven de 40 graden