Deel 53: Werken voor SABIC in Riyadh/Saudi Arabia

Week: 14 - 27 juni


Thema: “Totally Different”


Enkele Saudische collega’s raadden ons aan om eens naar Abha te gaan. “Totally different from the rest of Saudia". We vragen een aantal van hen, en ook niet-Saudi’s, of ze zin hebben om mee te gaan, want Ed en ik willen ook wel eens wat ander gezelschap. Helaas, het is kennelijk “so different” dat niemand meegaat en dus houden we elkaar maar weer gezelschap. Eerlijk gezegd had ik bij mijn komst naar het Kingdom meer ontdekkers en verkenners verwacht.
Niettemin, ook met z’n tweetjes is het al lastig om een vlucht te boeken; de vliegtuigen zitten vol want het toeristenseizoen in Abha is inmiddels begonnen. Er rest alleen nog een mogelijkheid op de vroege donderdagochtend in de businessclass. Dan maar drie volle dagen op stap; een dagje vrij en wat meer ruimte in het budget creëren.

Abha ligt zo’n duizend kilometer ten zuidwesten van Riyadh; op een hoogte van ruim 2200 meter; twee uur rijden van de Saudisch – Jemenitische grens en is de hoofdstand van de Provincie Asir. Hét grote verschil met de rest van Saudia is het klimaat en dus is de omgeving niet zandkleurig maar groen, want het regent er regelmatig. Enige vergelijkingen. Gemiddelde maximum temperatuur in juni: 31 graden; Riyadh 42. Volgens de statistieken regent het in Abha 50 dagen per jaar en in Riyadh 31, maar zoveel heb ik zelfs in de afgelopen 18 maanden niet geteld. December gemiddelde minimum temperatuur 6 graden; tegen 9 in Riyadh. Voor Saudische begrippen is Abha koel in de zomer en koud in de winter.

Op “Abha Airport” staat “Abu Hani” (= vader van “Hani” = “De Gelukkige”), onze gids voor de komende drie dagen, op ons te wachten. Zijn klantoriëntatie geeft hoop want de eerste vraag is: “What do you want to do today?”. “Let’s go first to the hotel and check in”. “Okay”, maar een paar minuten later laat hij weten dat het programma wordt gewijzigd, kennelijk heeft hij iets anders in zijn hoofd. “We first go to Habalah” Inmiddels zijn we gewend dat afspraken hier snel kunnen veranderen en dus volgen we. Er is nog een verborgen agendapunt. “Tomorrow there is an international competition ”Paragliden” at “Jebel Soudah”. Do you want to see this?” “OK”.
Kennelijk wekt onze volgzame houding vertrouwen en hij begint te vertellen. Vader van twee zonen; vijf dochters en drie kleinkinderen; voorheen garagehouder; inmiddels 60 jaar en gepensioneerd. Hobby’s: als voormalig garagehouder en Saudi natuurlijk “auto rijden”; gidsen van toeristen en ………………………….. “Totally Different” voor 60-jarigen: “Paragliden”. Een jaar of twaalf geleden is hij begonnen met deze sport en, samen met zijn oudste zoon, lid van de “Abha Paragliders”.

“Abu Hani” is een kind van de streek; geboren in Al-Wagal op een paar kilometer van Abha en dus wil hij ons zijn geboortedorp laten zien. Op een van onze tochtjes stopt hij plotseling voor een “kast-van-een-huis”; verzoekt ons om uit te stappen; laat zien waar de sleutel is “verstopt” en vraagt te volgen. Het is zijn ouderlijk huis, hij heeft het geërfd en aan de omvang kun je zien dat er ooit een groot gezin woonde. Nu doet de benedenverdieping in het weekend dienst als buitenverblijf voor de hele familie en heeft hij de bovenverdieping verhuurd.
“Abu Hani” toont ons de benedenverdieping, met de dames- en de herenkamer; de slaap- en badkamer van de jongens; de slaap- en badkamer van de meiden (!); ook zijn eigen slaapkamer mogen we bewonderen. Onze waardering voor zijn openheid en gastvrijheid groeit verder als we worden uitgenodigd om mee te gaan naar de tuin, waar hij pruimen en abrikozen plukt. Een grote akker naast de tuin wordt gebruikt voor het verbouwen van granen. De irrigatie gebeurt vanuit een bron ongeveer 30 meter onder de grond. In een land waar water een schaars en kostbaar goed is, pompt hij al meer dan twintig jaar water op zonder er een Riyal voor te betalen. Ik kan hem niet uitleggen dat we er in het waterrijke Nederland voor moeten betalen.

’s Avonds draagt pa het werk over aan “Hani”, zijn oudste zoon, en maken we tijdens het diner kennis met een nieuwe generatie. Evenals zijn vader draagt hij geen traditionele kleding. Die moet hij, “because of the customers”, wel dragen als “Manager Operations” bij de bank. Hani’s echtgenote studeert computerkunde aan de universiteit van Abha; wil na haar afstuderen graag een baan en dat zal geen probleem zijn. Hani staat helemaal achter haar drang om zelfstandig een carrière te maken. Een nieuwe generatie een nieuw geluid? Totally different?

Zijn tweede zoon, Abdullah, levert ook zijn bijdrage in het “familiebedrijf”. Hij laat een deel van de stad zien en brengt ons op enig moment naar de wijk “Al Muftahah". Het is een oude wijk welke wordt opgeknapt en direct nadat we hebben geparkeerd komt de “Projectleider” op ons af. Handig 1-2-tje? Hij leidt ons rond; laat op foto’s zien hoe het vroeger was en hoe momenteel professionele en amateur schilders bezig zijn om met muurschilderingen de wijk op te fleuren. Het is zo kleurrijk dat je bijna een “Brasil-gevoel“ krijgt en “Totally …………………………….” van alle Saudische wijken welke we tot nu toe hebben gezien.
Natuurlijk promoot de “Projectleider” zijn wijk ook op een commerciële wijze en brengt ons naar een “winkel-van-sinkel”; waar Ed in de wolken is als hij een oud Engels tinnen doosje aan zijn blikken-collectie kan toevoegen. Hij vindt echter zijn meester in de eigenaar van een klein museum die een collectie heeft opgebouwd van “Wapens tot Pathefoons” en van “Koninklijke stoelen tot Nederlandse bankbiljetten van 1 gulden”. Verrassend en natuurlijk moet ik daarover mijn waardering in het gastenboek opschrijven. Vooruit dan maar, want de volgende “Hollander” zal hier wel even op zich laten wachten.

Een van onze ritjes voert naar “Rejal Al-Maa”; ruim zeventig kilometer van Abha. Dwars door een landschap dat soms aan Toscane doet denken, met zijn glooiende heuvels en tegen hellingen geplakte huisjes in pasteltinten, maar als we de top van “Jebel Soudah” (= “De Donkere” vanwege de begroeiing) passeren; met bijna 3000 meter de hoogste berg in het Kingdom; wordt het landschap ruiger en ruiger. Het doet denken aan een meer dan woeste uitvoering van de Pyreneeën. Waarlijk “Super Hors Categorie”. Kilometers achter elkaar gaat het 15 à 20 procent bergafwaarts; bochten volgen elkaar in snel tempo op en als uitstekende chauffeur voert “Abu Hani” ons veilig langs diepe afgronden. Een paar extra ogen zou mooi zijn, want de natuur is imponerend en soms waan ik me in een tv-documentaire, ergens diep in de binnenlanden van Azerbeidzjan of Oezbekistan. Een kolonie apen wakkert dat gevoel nog wat aan, maar “helaas” is het de prima kwaliteit van de weg welke me bij de realiteit houdt.

In “Rejal Al-Maa” maken we kennis met een “dorp-in-verval”. Ook hier wordt aan restauratie gewerkt om het toerisme aan te wakkeren; vanwege de werkgelegenheid en wellicht om het historisch besef te stimuleren. Met een wandeling door het dorp werken we ook aan ons historisch besef. Echter het is afzien, om bij een temperatuur van ruim 30 graden en op een hoogte van 2000 meter; trappen op te lopen en door steile straatjes te wandelen. De rust is onvoorstelbaar; behalve een paar bewoners en nog twee toeristen komen we niemand tegen. Je kunt je bijna niet voorstellen dat dit, diep in de bergen, verscholen dorpje heel erg zal veranderen. Maar de eigenaar van een “vijf-“sterren-hotel-in-aanbouw” verwacht kennelijk dat het over enkele jaren “……………….…………………..” zal zijn.

We keren terug naar “Jebel Soudah” en bezoeken het “ Para-waiten”; zoals de deelnemers hun sport soms ook wel eens cynisch noemen. Men verwacht regen en rond vier uur maakt de regio haar faam waar. Het weer slaat snel om; de temperatuur op de top zakt naar 18 graden; het wordt mistig en regenachtig. Eens te meer blijkt hoe de Saudi’s naar dit weer uitzien, want men hangt uit auto’s alsof het WK is gewonnen.

Ons laatste tochtje gaat via de binnenlanden naar een klein privé-museum “Al-Gehl.” Ali, de eigenaar, is enkele jaren geleden gestart met verzamelen en heeft een aardige collectie met o.a. radio’s; tv’s; geweren; computers, landbouwwerktuigen; koffiekannen en ander keukengerei. De gastvrijheid is wederom groot en een uitnodiging volgt om mee te gaan naar de keuken; waar we worden onthaald op koffie; thee en dadels met warme honing, omdat het de “maand van de honing” is. Een echte liefhebber van honing ben ik niet, maar één stevige lepel is lekker en vult goed. Ook hier worden we weer geacht om het gastenboek te tekenen. Dat doen we en maken welgemeende complimenten over de hartelijke ontvangst. Oh ja, betalen is achteraf. "......................"

Feiten-van-de-week:
• Afgelopen weken waren de Sittardse collega’s Rolf Collet; Jeroen Timmermans; Janneke Vertregt en Ben de Weerd op bezoek. Jeroen hartelijk dank voor de heerlijke oude kaas; Janneke en Ben dank voor het oranje-shirt. Komt goed van pas bij Nederland – Mexico, want inmiddels kan ik al twee collega’s voor Nederland laten supporteren.
• Vandaag (vrijdag 27 juni) 44 graden; hoogste, door mij geconstateerde, temperatuur deze zomer
• Op zaterdag 28 juni is de heilige maand “Ramadan” van start gegaan. Onderstaand (exclusief tierelantijnen) de wens van onze CEO, Mohamed Al-Mady, aan alle medewerkers in het Kingdom. “Ramadan Mubarak” betekent “Gelukkige Ramadan”.

Ramadan Mubarak
On the advent of the Holy month of Ramadan
I extend my warm greetings to you and your families on this auspicious occasion of the Holy Month of Ramadan, praying to Almighty Allah to accept your fasting and prayers and to guide us to adopt the right path in words and actions.

Mohamed Al-Mady
Vice Chairman and CEO

بمناسبة حلول شهر رمضان المبارك
يسرّني أن أتقدم لكم بخالص التهاني والتبريكات بهذه المناسبة الكريمة، سائلاً المولى القدير أن يعيننا على صيامه وقيامه، وأن يعيده على الجميع باليمن والخير والبركات.

محمد بن حمد الماضي
نائب رئيس مجلس الإدارة الرئيس التنفيذي

• Heb je een Saudische collega? Wens hem “Ramadan Mubarak”. Hij zal het zeer waarderen.
• Praktische tip voor Nederlandse collega’s: tijdens de Ramadan start de werktijd om 10.00 uur KSA-tijd (= 9.00 uur Nederlandse tijd) en eindigt zoals gebruikelijk om 16.00 uur.